Op de Van Heemstraweg geeft een bestuurder van een knalrode auto,
een collectors-item met veel chroom en hoog opgestoken vinnen, voorrang aan
een oudere man die probeert over te steken. De man staat al een poosje te
stuntelen, wellicht voor de automobilist de aanleiding om te stoppen. Hoe ook,
de fietser maakt dankbaar gebruik van dit sociale gedrag en bedankt de man in
de inmiddels ronkend optrekkende machine, met een opgestoken duim. Oftewel met een
Like, om in social-media-termen te spreken. Misschien is deze chauffeur tevens een
Facebook-gebruiker en daarmee
verzamelaar van Likes. Het zou zomaar kunnen!
De juffrouw van het klasje op het toneel van de school van onze
kleinkinderen kreeg vanmiddag gelukkig meer Likes dan Un-likes naar aanleiding
van het proefwerkje dat zij aan ‘haar kinderen’ voorlei. Dat was tijdens de ‘Maandafsluiting’.
Voor mij misschien de laatste keer dat ik Niek daarin kon zien optreden. Niek’
klas, groep acht, voerde sketches op met het thema Social Media. De rest van de
school was in de aula verenigd, meest zittend op de vloer. Een aantal ouders, oma’s
en opa’s zoals ik zit rondom op krukjes. Niek en zijn klasgenoten hadden derhalve
een groot en enthousiast publiek.
In vele, soms zeer korte speelmomenten laat groep acht het verschil zien tussen de voor en nadelen van ouderwetse en moderne communicatiemiddelen. Zo botst Niek met zijn automobiel op een tegenligger. Voor hulp moet hij honderden meters lopen naar de dichtstbijzijnde ANWB-paal. Een hippe motorrijdster overkomt iets soortgelijks en stelt zich met haar mobieltje probleemloos in verbinding met de hulpdienst. In een andere sketch schrijft een jonge heer zuchtend een brief, zoekt een postzegel en gaat door wind en regen naar de brievenbus. Zijn opponent aan de rechterzijde van het toneel, zit bevallig achter haar computertje, tikt een berichtje in en drukt op de verzendknop: “Ziezo!”
In vele, soms zeer korte speelmomenten laat groep acht het verschil zien tussen de voor en nadelen van ouderwetse en moderne communicatiemiddelen. Zo botst Niek met zijn automobiel op een tegenligger. Voor hulp moet hij honderden meters lopen naar de dichtstbijzijnde ANWB-paal. Een hippe motorrijdster overkomt iets soortgelijks en stelt zich met haar mobieltje probleemloos in verbinding met de hulpdienst. In een andere sketch schrijft een jonge heer zuchtend een brief, zoekt een postzegel en gaat door wind en regen naar de brievenbus. Zijn opponent aan de rechterzijde van het toneel, zit bevallig achter haar computertje, tikt een berichtje in en drukt op de verzendknop: “Ziezo!”
Ook tracht de klas een aantal Social Media-termen te duiden: Niek,
verstopt zich achter een zwaar bebaarde mombakkes – “…dat is Niek, Niek…”, hoor
ik het jonge publiek sissend fluisteren. Mijn kleinzoon strompelt amechtig, steunend
op een veel te grote wandelstok, het toneel rond tot hij een rustplaatsje vindt.
Daar wordt hij aangesproken door een Facebook-fan
die hem verzoekt zijn volger te willen worden. “O best hoor”, mompelt de oude
baas en volgt de jonge knaap strompelend, waar die ook gaat. In een superkorte
voorstelling laat een jonge man zien hoe zijn iPOT kaPOT gaat door een duik in
de theePOT. Hilariteit alom. Enzovoorts.
De vogeltjesdans, uitgevoerd door de hele klas verkleed als Twitter, compleet met blauwe snaveltjes, sluit deze Maandafsluiting af.
De vogeltjesdans, uitgevoerd door de hele klas verkleed als Twitter, compleet met blauwe snaveltjes, sluit deze Maandafsluiting af.
Ik had het niet willen missen, bedenk ik terwijl ik over de
Uiterwaard ren. Grappig, vlak voordat ik naar de school van Niek, Koen en Sofie
wandelde las ik een klein berichtje van Daily
Mail via Nu.nl. Een inwoner van het Engelse Surrey vond het
skeletje van een postduif in zijn schoorsteen. Een pootje was voorzien van een
berichtenkokertje met daarin een briefje. Op het briefje 27 codes. Dit bericht,
opgesteld tijdens de Tweede Wereldoorlog, bereikte nooit het slagveld noch het
Britse hoofdkwartier. Codekrakers gaan er alsnog mee aan de slag.
Niek leefde zich uit met moderne communicatiemiddelen. Toen ik nog
zijn leeftijd had wist ik geloof ik van het bestaan van de ‘ouderwetse’ telefoon,
ik had er echter nooit een van nabij gezien laat staan gebruikt. Met mijn
vriendjes of mijn broer maakte ik soms gebruik van geheimschrift, de postduiven verzonnen wij er bij. Wij maakten soms rooksignalen als Indianen in
ons spel een rol kregen…
Na het zien van ‘Maarten for President’ zal ik een Un-like krijgen, ben ik bang, omdat wij over deze Native Americans verkeerd werden voorgelicht.
Na het zien van ‘Maarten for President’ zal ik een Un-like krijgen, ben ik bang, omdat wij over deze Native Americans verkeerd werden voorgelicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten