Verdronken

Joggend over de Tempelstraat vallen mij drie opgeschoten knapen op. Zij staan op een achterompad aan de overkant van de sloot, fiets tussen de benen. Een van hen drinkt uit een blikje. Vanwege de kleur vermoed ik dat het om bier van Aldi gaat. Het tafereeltje doet mij denken aan een uitzending van DWDD, over drugs- en drankgebruik. Bij een van de uitgaansgelegenheden op De Dijk in Volendam werden verschillende jongeren voor een BNN-camera geïnterviewd, sommigen gewapend met glazen bier. Het was de bedoeling van de journaliste om de mening van de jongeren over hun vermeende misbruik over het voetlicht te brengen. Maar dat viel zwaar tegen! De meeste jongeren bleken niet in staat de meest simpele vragen te beantwoorden. De beelden en sommige nog verstaanbare antwoorden bevestigden dat veel jongeren in het palingdorp echt veel te veel drinken, slikken en snuiven. Ik zag  trieste beelden. Feitelijk werd een verdronken generatie in beeld gebracht!

Eigenlijk betrof het DWDD-item de presentatie van een vervolgonderzoek bij de rioolwaterzuivering Katwoude, waarop Volendam en omstreken lozen, nadat in juli het drugsgebruik in negentien Europese steden door KWR Watercycle Reseach Institute uit Nieuwegein in beeld was gebracht. Volendam en omstreken staan vierde op de Europese ranglijst wat het gebruik van cocaïne betreft en derde in het gebruik van ecstasy. Het dorp van de paling, traditionele kleding, BZN en Jantje Smit gebruikt meer van deze drug dan Londen!

Op de terugweg, ik ren over de Uiterwaard, neem ik mij voor om op het dan nog verscholen Electrabel te letten. Ik ben benieuwd of de schoorsteen zijn gebruikelijke rookgaspluim laat zien ten teken dat de productie van elektriciteit weer is hervat. Ik neem tenminste aan dat die werd stilgelegd nadat gisterenmorgen een deel van het ketelhuis werd weggeslagen door een exploderende stoompijp. Gelukkig waren er geen gewonden hoewel de impact voor de werknemers die op het terrein aan het werk waren groot zal zijn; wie weet hoe vaak de enorme knal en het loeiharde suizen als van startende vliegtuigmotoren, door hen in individuele nachtelijke beelden nog te beleven zijn.

De beelden van enkele Volendamse jongeren willen niet gemakkelijk van mijn netvlies spoelen. Zij doen mij denken aan een knaap die zich leende voor een bokswedstrijd op de kermis van Hoorn. Ik was vijftien meen ik. Het was een van de weinige keren dat ik met mijn jeugdvriend Hans naar een kermis toog. Feitelijk verveelden we ons er stierlijk. Totdat we op een oploopje stuitten. Een ongure puisterige kerel onderhandelde met een lange jongen die ik vaag kende. De pokdalige daagde mijn vage kennis net zolang uit tot die in de tent verdween. Nadat we dit meemaakten, moesten wij ook wel naar binnen. Wel langs een andere ingang en tegen betaling van vijftig cent (en dat was veel in die tijd).
Alles was toegestaan. In die bokswedstrijd bedoel ik. Het was daar dat ik een afkeer van boksen ontwikkelde. De jongen werd uiteindelijk knock-out geslagen. Maar voor het zover was! Het was afschuwelijk om aan te zien en eigenlijk was ik blij met de afloop. Het was tenminste voorbij! Buiten de bokstent hebben wij gewacht totdat de verliezer naar buiten kwam. Hij oogde als een dronkeman. Af en toe zag je veel oogwit en als zijn pupillen eventjes normaal stonden leek het alsof hij uitsluitend naar binnen keek. En juist die beloken blik, die zag ik zoveel jaar later op de televisie bij een joch van hooguit zestien jaar op De Dijk in Volendam.
Het is een goede gedachte dat de Moedige Moeders van Volendam zich verenigden om het drugs- en drankmisbruik door hun kinderen een halt toe te roepen. Hopelijk krijgen zij steun van onze veelverdieners: zij hebben immers bewezen dat hun stem in Den Haag wordt gehoord!

Weer terug op de Tempelstraat zie ik een bierblikje in het water drijven. Wie weet zag ik het eerder in de hand van een van die knapen. De schoorsteenpijp van Electrabel zag ik niet, ook geen eventuele rookpluim. Verdorie!