Smoes

Op weg naar de derde dag van de 4Daagse – de ‘dag-van-de-heuvels’ – loopt mijn relatie een flinke deuk op. Naderhand fluisterde Riky mij vertrouwelijk in het oor: “Over achtenveertig uur zit jij aan een witbiertje, kun jij je dat voorstellen?” We zaten op dat moment in de bus die ons van station Nijmegen naar Beuningen bracht.

Ja, we zaten in de bus, dat lees je goed. Ons plan om de hele week op de fiets naar en van het startpunt van de 4Daagse te gaan viel in duigen, ondanks onze goede wil! Een spijker, een harde doorn of een stukje glas vormde de aanleiding – er is tenslotte zoveel troep achtergelaten tijdens de doortocht van de ‘dag-van-Beuningen!’ (in de volksmond ‘Dag van Wijchen’.)

Het gebeurde nota bene op het moment dat Riky mij over de pech vertelde die Ria ondervond (zij loopt op de ‘veertig’). In de tunnel van de Marialaan reed zij namelijk haar fietsband plat. Van daaruit is het gelukkig niet erg ver lopen naar de Wedren, zodat Ria nog op tijd aan de start stond.

Met Riky onderweg naar datzelfde startpunt probeerde ik mij dat voor te stellen, een lekke band! Dat doe je automatisch als je zo’n pechgeval bespreekt. Je stelt je voor dat je wegens domme tegenspoed te laat aan de start verschijnt! Jeetje, ‘goeie voeten’ hebben en evengoed uitvallen! Alsnog uitvallen, terwijl je de dag tevoren nog een euforische intocht op de Hertogstraat beleefde. Daar kreeg je het gevoel dat iedereen je wilde knuffelen! Speciaal jou, terwijl je met duizenden over het plaveisel van deze roze gekleurde straat de finish wil bereiken.
Een betere smoes dan een lekke band kun je trouwens niet bedenken. Er zijn eigenlijk maar twee voor de hand liggende uitvluchten voor te laat komen: de spoorbomen zaten dicht (brug open; trein te laat)!, of een lekke band! Trouwens, als de trein te laat is wordt de leiding van de 4Daagse door de NS gewaarschuwd. Dat vertelde Willem ons aan de koffie in Malden. Hij reist deze vier dagen dagelijks per trein naar Nijmegen en meldde zich de tweede dag te laat aan de start: “Sorry hoor, de trein had vertraging!” Dat wist men dus al via de officiële kanalen! Met spoorbomen, bruggen en fietsbanden wordt dat een heel ander verhaal!

Toch kan het zomaar gebeuren dat jouw fiets je in de steek laat. We zagen het al bij Ria!
De relatie tussen mij en mijn fiets was tot gistermorgen hecht: hij stond klaar als ik hem nodig had. Af en toe een beetje lucht bij pompen en mijn karretje was weer tevreden! Tot gisterenmorgen! Over pech praten is de goden verzoeken! Dus: “Ik geloof dat de mijne ook leegloopt”, roep ik naar Riky, die een meter voor mij uit fietst vanwege een zojuist gepasseerde scooter.
“Nee toch?” Zij denkt nog aan een grap, maar hoort mijn serieuze ondertoon. We hebben nog maar net tijd om onze fietsen in een fietsenklem te zetten, want de chauffeur van Lijn 85 stuurt zijn bus al de halteplaats op.

Wij hebben enorm genoten, van elkaar, van het wandelen, het weer, de aandacht (veel mailtjes) van vrienden en bekenden (de soep van Ans, de appeltaart van Riet, de watermeloen van Annemarie, de dropjes van de kleinkinderen), de mensen langs de route, zoals de buren, Ben en Wenny die moesten afzien van meewandelen maar er iedere dag weer stonden, Annemarie vanuit de nachtdienst en Corrie vanaf haar balkon!

En de relatie met mijn fiets? Het lappen van de band was een kleinigheid, mijn vertrouwen herstellen lastiger: houdt hij het?, vroeg ik mij vanmorgen af. En in Weurt dacht ik: tot zover gaat het goed!

Nu staat mijn fiets weer strak in de schuur en kijken Riky en ik tevreden terug op een geslaagde 4Daagse.