Worst

Naast de voordeur overheerst zonnewarmte terwijl de kou van de nacht nog lang niet verdreven is. Een hommel zoemt tevreden in een klein polletje koningsblauw bloeiend longkruid. Dit klinkt voor mij als het ultieme geluid van de zomer hoewel de lente nog maar enkele dagen oud is.

Ondanks deze optimistisch stemmende omstandigheden gaat het hardlopen zeer moeizaam. Ik was er al bang voor nu ik opnieuw verkouden ben, een die zelfs in mijn benen lijkt te woekeren. Ze voelen tenminste aan alsof ze met zand zijn opgevuld. Herman ziet mijn komst gelaten aan en op het moment dat ik hem in de ogen kan zien vind ik het blijkbaar genoeg voor vandaag want voor ik het zelf in de gaten heb keer ik terug naar huis. Zo gaat dat dus. Mijn wil is niet sterk genoeg om de zwakte van mijn benen te compenseren.

Op de een of andere manier doet dit mij denken aan de krantenfoto van een vrije aanplakplaats voor het gemeentehuis van Opheusden. Prominent in het midden is een poster aangeplakt van de politieke partij Jezus Leeft. Dit is de partij waarbinnen onder andere de leefregels van Jezus gelden, de partij die geen onrecht accepteert en waar naastenliefde de basis is. Evengoed schreeuwt de poster: ‘JEZUS wil jou niet EU-KRAINE’. Ik begrijp best dat met deze JEZUS niet Jezus van Nazareth bedoeld is, dat de poster namens de politieke partij Jezus Leeft spreekt. Wat blijft is dat de partij hiermee keihard onverdraagzaamheid preekt in plaats van naastenliefde. Op de site ‘jezusleeft.nl’ wordt uitgelegd dat de partij niets tegen het volk van Oekraïne heeft. Volgens de site is bedoeld dat de politieke partij zich uitspreekt tegen het associatieverdrag van de Europese Unie met Oekraïne: ‘Geen EU-KRAINE, JEZUS wil jou!’ Ik betwijfel overigens of deze toelichting verschil maakt: de scherpte van de afwijzing blijft volgens mij volledig overeind. Feitelijk zegt Jezus Leeft hiermee: blijf jij maar lekker afhankelijk van het Rusland van Poetin, ook al wil je dat niet.

... komen het forsythiageel en het zachtgroen ...

Op het moment dat ik naar haar zwaai zie ik Marie denken: hij is snel terug!

Een paar dagen geleden stond zij voor de Albert Heijn bij een overvol winkelwagentje. De paar boodschapjes die wij bij ons hadden lagen in het hangmandje onder de wandelwagen: kort daarvoor had de slager nog aarzelend gevraagd: ‘Mag hij een plakje worst?’, nadat hij in de wagen had gekeken om het geslacht van ons kleinkind vast te stellen.

Geen worst, gisteren hebben we Samuel weer naar zijn papa en mama gebracht.

Terug in de Tempelstraat valt mij de frisheid van een paar bomen op. Tegen de stralend blauwe hemel komen het forsythiageel en het zachtgroen van uitbottend boomblad zo mooi tot hun recht dat ik toegeef aan de behoefte er een foto van te maken.

Politiek en geloof gaan net zomin samen als hardlopen met verkoudheid. Evengoed heb ik het gevoel alsof ik minstens tien kilometer gerend heb.