Dierenpolitie

‘Dit houd ik niet vol!’ Terwijl ik de Van Heemstraweg oversteek stroomt dit zinnetje repeterend door mijn hoofd als gelijkstroom door schrikdraad rond een schapenweitje. Maar dan denk ik aan de afscheidswoorden van Riky: ‘Je hebt er toch wel zin in? Natuurlijk had ik er zin in, dat heb ik haar ook geantwoord, maar ik had ook het gevoel dat het veel beter zou gaan dan afgelopen zaterdag, dat de verkoudheid zijn hoogtepunt heeft gehad. Maar nu voelt mijn lijf als is het samengesteld uit voddige jute zakken.

Evengoed jog ik verder en word op de Hommelstraat getrakteerd op de vlucht van een koppel grauwe ganzen. Onderwijl elkaar onafgebroken toeroepend, de een laag en nasaal, de ander een paar octaven hoger, zetten zij enige tientallen meters voor mij een bijna haakse bocht in waarbij zij nagenoeg verticaal in de lucht hangen als Spitfire’s op de cover van een van de Biggles-avonturen uit mijn jeugd. Het is een schouwspel als dat van gisteren bij Vliegbasis Leeuwarden waar jachtvliegtuigen uit België, Duitsland, Finland, Nederland, Frankrijk, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten samenkwamen voor de internationale oefening Frisian Flagg, maar dan anders: hier wordt de landelijke rust nauwelijks verstoord, hier geen gierende straalmotoren noch hun hete vervuilende uitstoot, hier geen mannen op trapleertjes die, opgewonden als kleine jongetjes, hun fotocamera’s laten klikken en met hun kijkers een arriverende Eurofighter gadeslaan als was het een bijzonder zeldzaam vogeltje.

Ze zouden hier moeten zijn, die opgewonden mannen met hun filmapparaten en kijktoestellen. Dan zouden zij prachtig in beeld hebben kunnen brengen hoe deze twee ganzen in alle rust en met gestrekte halzen hun stompe zachtroze snavels volgen terwijl zij met enkele krachtige slagen de krappe bocht voltooien. Unieke beelden hadden zij bijeen kunnen sprokkelen als zij deze kant op waren gekomen in plaats van massaal voor de Friese vliegbasis te kiezen.

Terwijl er overal in de uiterwaarden wordt gebroed heeft dit paar waarschijnlijk nog geen geschikte nestplaats gevonden of is voor hen de tijd nog niet rijp. Ik kan tenminste nauwelijks geloven dat zij haar eieren of pullen in de steek zou laten voor een pleziervluchtje met haar partner tenzij zij zoals deze moeder uit Winterswijk, haar kind alleen achter heeft gelaten vanwege een hoogstnoodzakelijke boodschap (dat was tenminste wat zij beweerde dat de reden was voor het in de steek laten van haar driejarige dochtertje.) Maar zoals het eenzame peutertje kan een ganzenkind niet over een mobieltje beschikken waarmee het de dierenpolitie kan bellen!

Vlak boven mijn hoofd vervolgt het koppel de vlucht zodat ik achter hun roepende stemmen nog juist de wind door de slagveren van hun vleugels hoor suizen. Een heerlijk geluid om daarmee mijn hardlooprondje richting Waalbandijk te vervolgen, hoewel het berichtje over dat kleutermeisje uit Winterswijk zich in mijn hoofd heeft weten te nestelen. Daardoor heb ik nauwelijks in de gaten dat ik dit wel degelijk volhoud! Tot een hardloper mij passeert. Doordat ik vlak daarvoor voorbij werd gegaan door een extra zware landbouwtractor gebeurt het onverwacht. De jongeman gaat met een jaloersmakende snelheid langs mij heen hoewel hij dat zelf wel vindt meevallen en zijn hoofd rozerood kleurt, ongeveer zoals de snavels van de ganzen. Hij kiest voor de Kloosterstraat zoals ik ook van plan ben. Ik volg hem op ongeveer de helft van zijn snelheid en druk de impuls om tot de Waardhuizenstraat door te rennen ternauwernood de kop in. En dat is maar goed ook want na vijf kilometer zit het gebruikelijke eindsprintje op de Tempelstraat er nauwelijks meer in.

Evengoed had ik het vandaag niet willen missen.