Boos

De zon en ik, wij arriveren nagenoeg gelijktijdig op de Waalbandijk bij de Kloosterstraat. Als een bloedhete, rozerode ovenschotel verheft zij zich boven de horizon zodat ik mijn hoofd moet wegdraaien om mijn ogen te beschermen. Een van de eerste dingen die door haar worden getroffen is een brok sneeuw dat gaat glanzen als was het een kostbaar stuk rozenkwarts. Het lijkt de voorbode van een bijzondere dag. De dag van de inauguratie van Donald Trump, maar dat kan niet waar zijn, want volgens edelstenenenmineralen.nl is rozenkwarts bij uitstek de steen voor het hart en de liefde. Van ‘de Donald’ kun je veel zeggen, maar liefde en een (goed) hart passen niet bij hem. Nee, die bijzondere dag zit hem vooral in het feit dat dit de dag is waarop drie slimmeriken strijdt gaan leveren om uit te maken wie van hen de slimste is en, om wat dichter bij huis te blijven, het is bovendien de dag dat de makelaar het Te-Koop-bord voor het huis van onze buurtjes zal veranderen in een Verkocht-bord (en dat na exact één maand! Zie ook ‘Verkoopbord’).

Onvoorstelbaar vind ik het dat iemand president wordt voor wie empathische gevoelens vreemd zijn. Iemand die altijd uit is op eigen gewin en bovendien verstoken is van ethisch besef, kan in mijn ogen niet de belangrijkste positie innemen van een land. Een president staat voor mijn gevoel voor alles wat Trump niet is. Toch wordt hij het. Straks, om twaalf uur Amerikaanse tijd, wordt een boze, onbetrouwbare en harteloze man leider van de Verenigde Staten van Amerika. Donald Trump wordt de vijfenveertigste president. Maar hij kan niet in de schaduw staan van zijn directe voorganger. En dat weet hij. Het is niet voor niets dat hij aankondigde, boos zoals altijd, dat hij op zijn eerste werkdag een aantal besluiten ongedaan gaat maken die met veel pijn en moeite door Obama tot stand zijn gekomen. Als een jaloers jongetje dat de meest perfecte blokkentoren van zijn broertje omver kiepert.

Wat mij betreft kijk ik meer uit naar de laatste aflevering van De slimste mens. Wie gaat dat spelletje winnen? Wordt het Klaas Dijkhof of Stefano Keizers, of gaat Hiske Versprille met de eer strijken? Hoe dan ook, gisteravond zagen we weer eens een spontane lach op het gezicht van het eeuwige jurylid Maarten van Rossum. Dat overkomt Maarten niet vaak, zo’n spontane lach. Gisteren was het vanwege geheimen. Geheimen betreffen meestal negatieve zaken, gebeurtenissen die je liever buiten de publiciteit wilt houden. Zoals de aanval van Amerikaanse legerhelikopters op tien Iraakse burgers (juli 2007). Onder hen was ook een oorlogscorrespondent, wiens telelens per abuis werd aangezien voor een raketwerper, waarmee de fatale vergissingaanval werd bestendigd.
Amerika hield deze rampzalige gebeurtenis onder de pet. Het gefilmde verslag van een van de betrokken helikopters werd als topgeheim geclassificeerd. Een paar jaar later zagen wij de afschuwelijke beelden, doordat de Amerikaanse militair Bradley Manning (tegenwoordig Chelsey Manning) de film, samen met honderdduizenden geheime stukken, om reden van gewetensnood, aan Wikileaks verstrekte. Julian Assange, de eigenaar van Wikileaks, beoordeelde de militaire actie als moord en zette de film op YouTube. En toen waren de rapen gaar.

Manning kreeg in 2013 vijfendertig jaar gevangenisstraf opgelegd.

Geheimen vormen maar al te gemakkelijk ongeleide projectielen. Een geheim bewaren kun je dus maar beter vermijden, dat vonden ook de slimste-kandidaten tijdens de uitzending gisteravond. Zo niet Van Rossum. Hij zegt het heerlijk te vinden om een geheim te koesteren: ‘Ik weet lekker iets dat jij niet weet!’ Wij konden zien dat hij het oprecht meende. Het gezicht van de immer stoïcijns kijkende slimste-jury spleet in een spontane lach.

Barack Obama verlaat vandaag het presidentschap. Op de valreep besloot hij Chelsey Manning vervroegd vrij te laten.