Overheden

Twaalf graden boven nul was het, vlak voordat ik bij zonsopgang de voordeur achter mij dichttrok. Het is alsof de zomer nog voortduurt, dus ren ik in een zomerse outfit over de Waalbandijk. Maar vanwege alarmerende berichten vertoef ik in gedachten in het hoge noorden, op Groenland om precies te zijn, want daar, begraven onder zo’n vijfendertig meter dikke laag ijs en sneeuw liggen de nucleaire restanten van een Amerikaans militair kamp verborgen.

In Nuuk, dat aan de zuidwestelijke rand van Groenland ligt, ongeveer op dezelfde hoogte als IJsland, is de gevoelstemperatuur op dit ogenblik nul graden (dat heb ik na thuiskomst via msn-weer gecheckt. Lang leve het internet!). De ijskap op deze enorme landmassa bevat evenveel water als zes meter zeespiegelstijging, gemeten over onze hele planeet! Zo’n hoeveelheid water gaat mijn voorstellingsvermogen te boven, maar als ik naar de drukbevaren Waal kijk, die vrij diep in haar bedding ligt, kan ik mij gemakkelijk verbeelden hoe zes meter stijging mij met gemak van de dijk zal spoelen. Het is maar zeer de vraag of nog voorkomen kan worden dat die enorme ijs en sneeuwmassa smelt. Als het blijft bij de maatregelen die nu tegen klimaatverandering worden uitgevoerd, zal dat smelten onverminderd doorzetten. De gletsjers op Groenland zijn al vele kilometers korter geworden en het smelten wordt niet gecompenseerd door winterse sneeuwval.
In 1959, tijdens de koude oorlog, richtte Amerika op Groenland Camp Century in met als voornaamste reden om eventueel daarvandaan nucleair geladen raketten te kunnen lanceren. Toen in 1967 de koude oorlog politiek gezien was weggesmolten verlieten de Amerikanen het kamp. Tevens lieten zij nucleair afval achter omdat opruimen veel te duur werd gevonden, bovendien meenden zij dat veilig te kunnen doen omdat het kamp toch wel onder sneeuw en ijs zou worden verborgen. Dat gebeurde ook, maar zij hielden geen rekening met een klimaatverandering. Inmiddels is er van dat ijs nog vijfendertig meter over en als alles is weggesmolten kan deze rommel in het milieu terechtkomen.

Sinds ik kennisnam van deze onthutsende berichten, peins ik over de degelijkheid van overheden. Mijn vertrouwen in de overheid kreeg gisteravond opnieuw een negatieve opdonder toen het late journaal berichtte over de bevindingen van historicus Rémy Limpach, uiteengezet in zijn boek ‘De brandende kampongs van Generaal Spoor’. Na de Tweede Wereldoorlog probeerde Nederland vruchteloos het gezag in de afvallige koloniën van de Indonesische archipel te herstellen. Kort samengevat maakten Nederlandse militairen zich volgens Limpach structureel schuldig aan massageweld. Generaal Spoor weigerde hard tegen dat geweld op te treden. Wij in Nederland koesterden een vertekende werkelijkheid die we al eerder moesten bijstellen vanwege berichten over gewelddadige excessen gepleegd door commando’s van kapitein Raymond Westerling, bijgenaamd de Turk, die daarvoor volledige vrijheid van de Nederlandse Legerleiding kreeg.

Amerikaanse overheden begroeven gevaarlijk vuilnis onder een dikke laag ijs, de Nederlandse overheid op haar beurt verstopte oorlogsmisdaden onder een dik pak stilzwijgen en misleiding. Deze week kwamen twee afschuwelijke nalatenschappen aan het licht die, kort door de bocht, naar mijn overtuiging zijn veroorzaakt door politieke opvattingen. Overheden zouden hun handelen moeten baseren op humaniteit. Dat zal er wel nooit van komen als er niet grondig iets verandert, kijk maar naar dat smerige gevecht om de macht tussen Clinton en Trump (of het ontbreken van maar enige samenwerking tussen democraten en republikeinen sinds het aantreden van Obama in 2009).

Naar mijn idee moet het helemaal anders. Laten we politiek uitbannen. Weg met de schreeuwlelijkers! Onze regering, iedere regering, moet bestaan uit een zakenkabinet en ook de kamers van afgevaardigden, dienen bevolkt door ter zake kundige mensen. Geleerden, zakenlieden, kunstenaars en wetenschappers. Terugdringen van armoede, zorg voor een gezond milieu, bewaken van grondstoffen, klimaat, gezondheid, welbevinden, veiligheid, gelijkheid, vrijheid en emancipatie, dat zouden prioriteiten moeten zijn, daarmee kan Nederland een voorbeeld stellen aan de wereld. Of droom ik nu?