Onschuld

Het lentegroen van de uitbottende treurwilg bij huis de Wijhe aan de Tempelstraat past precies bij mijn gevoel op deze Goede Vrijdag. Hoop; ondanks de misère in de wereld, iedere dag weer, zijn er steeds nieuwe kansen. Wat er ook gebeurt, het leven gaat door.

      Evengoed word je soms bij de neus genomen, bedenk ik terwijl ik de Hommelstraat in ren. Soms keihard en onverbiddelijk, zoals die meneer die door een omvallende grafsteen op de laatste rustplaats van zijn schoonmoeder werd gedood, terwijl hij haar een bosje bloemen kwam brengen. Een enkele keer valt de schade mee en kun je er later hartelijk om lachen. Zo kreeg de acht maanden oude Daniel Ellingson een verhaal in de schoot geworpen dat zijn leven lang mee kan. Zijn ouders probeerden tegen een zo voordelig mogelijke prijs een personenbusje te huren om daarmee op vakantie te gaan. In een onbewaakt ogenblik sloeg zoontje lief met zijn vuistjes op het toetsenbord van mama’ laptop en boekte daarmee een busje. Vanwege de verkoopvoorwaarden weigerde het bedrijf het aankoopbedrag terug te betalen. Pas toen dit verhaal op de televisie werd verteld wilde men alsnog een uitzondering maken.

      Ook minister Henk Kamp wordt bij tijd en wijle door het leven geplaagd. De laatste maanden is het voor hem goed raak. Terwijl de provincie Groningen vanwege de jarenlange gaswinning nog op zijn grondvesten staat te schudden, dreigen in Twente, vanwege de oliewinning bij Schoonenbeek, ernstige bodemdaling, aardschokken en verontreiniging van het grondwater. In beide gevallen lijkt de NAM te voortvarend aan de gang gegaan, hebben overheden in goed vertrouwen – het gaat om een staatsbedrijf, hebben zij gedacht, dus zit dat wel goed – de benodigde vergunningen voor de winning van olie en gas afgegeven.

      Maar hoop doet leven, zo leert ons ook het uitbottende groen.

      De minister kan veel leren van de situatie rond het Drentse olieveld. Nadat daar de jaknikkers in 1996 werden stilgezet omdat de olievelden uitgeput werden geacht, worden sinds 2011 de laatste restjes olie door de NAM naar boven gebracht met behulp van een nieuwe techniek die lijkt op fracking. Dit is een methode die gebruikt wordt om schaliegas te winnen en die momenteel zwaar ter discussie staat. Met behulp van stoom en chemicaliën worden teerachtige olieplakken diep onder het aardoppervlak vloeibaar gemaakt en naar boven gepompt. Nadat de olie is afgescheiden wordt het afvalwater via oude leidingen onder hoge druk in lege gasvelden gepompt (zou men dat afval reinigen, wordt de olie veel te duur!) Volgens hoogleraren Ko van Huissteden, fysische geologie, en Lucas Reijnders, milieukunde, is dit een uiterst risicovolle werkwijze met kans op aardschokken, gronddalingen en verontreiniging. Deze heren adviseren de oliewinning onmiddellijk stop te zetten want, menen zij, dat het fout gaat is een kwestie van tijd.

      De minister van economische zaken is nu zwaar gewaarschuwd: de vis wordt duur betaald. Olie en gas winnen is al geen sinecure en ook aan het winnen van schaliegas kleeft een veel te hoog risico.

      Nu maar hopen dat Henk Kamp eieren voor zijn geld kiest. Het is niet voor niets Pasen.

      Maar het kan ook zomaar zijn dat de minister doorgaat en zijn handen in onschuld wast. Zo gaat dat vaak met politici. Dat leerden zij van Pontius Pilatus. Gisteravond nog zagen wij hem (Jon van Eerd) dat opnieuw doen, vlak voordat hij Jezus (Jim de Groot) tot het kruis veroordeelde. Maar niet dan nadat hij het volk had laten spreken, want, zei hij, zo gaat dat in een democratie.