dinsdag 15 november 2011 Mijn morgen begint onrustig. Geen krant. Dat heb ik nog niet direct in de gaten. Hem van de mat rapend denk ik: erg dun. Aan de melk met dagelijkse pil, en daarmee toe aan Thomas Verbogt, daagt pas besef. Geen Verbogtelingen vandaag. Ja, zelfs geen eigen krant! Bellen geeft mij deze dag het eerste nieuwsfeit via De Gelderlander: technische storing, nabezorgen niet mogelijk.
Over deze feiten denk ik na tijdens mijn hardlooprondje. Het is nu al middag. Wat is deze mens waard op een gewone doordeweekse dag zonder zijn krant? Ik bedoel maar, geen krant geen behoefte aan een snel kopje koffie voordat ik naar mijn afspraak ga. Tijdens de vakanties is krantontbering geen punt. Geen krant hoort bij vakantie. Kan ik lekker direct doorgaan met mijn boek. Verstoken blijven van nieuws geeft juist vakantierust. Maar niet op deze gewone dag. Krantloos maakt een gewone dag ongewoon. Van deze onderbreking wordt ik onrustig. Ik rekende op een gewone dag. Het is een kwestie van gewoonten. Zoiets als je aankleden ook een vaste opeenvolging kent. Ik ga niet proberen dat op te sommen. Het is een ingebakken handeling. Onttrek ik mijn onderbroek aan die range, zal dat resulteren in een ongewone dag. En dat geldt waarschijnlijk voor ons allemaal. Ontbijten met de krant hoort daarbij. Snel koppen en columns, later komt verdiepen bij de koffie.
Hier langs de dijk is ook niet veel te beleven. Is iedereen nog van slag? Terwijl het toch schitterend weer is. Beetje koud, dat wel. Ik merk dat ik eigenlijk te weinig aan deed. De oostenwind heeft te veel vat op mijn bezwete huid. Dat voelt onbehaaglijk. Bijna als geen krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten