Ruilen

Terwijl mijn hardlooprondje reeds gevorderd is tot halverwege Hommelstraat, bijna bij de T-kruising met de Dwarshommelstraat, komt Thierry Baudet en zijn partij opnieuw door mijn hoofd spoken. Gistermorgen sloop hij, aanvankelijk nog onopgemerkt, binnen, via zijn opmerking over linkse docenten die welig in het onderwijs zouden tieren. Samen met wetenschappers ondermijnen zij onze democratie. Als ik Gelderlanderverslaggever Paul Bolwerk mag geloven is Baudet van mening dat daar zo snel mogelijk een einde aan moet komen. En om dat proces in de hoogste versnelling te zetten roept hij leerlingen en andere betrokkenen op voorbeelden van linkse beïnvloeding aan zijn Forum voor Democratie te melden. Toen, gistermorgen, dronk ik samen met Riky, die herstellende is van een chirurgische ingreep in haar hoofd, een kopje koffie en lazen we de krant. Pas toen ook Riky het artikel van Bolwerk had gelezen kon ik reageren. 

Gistermorgen toverde mijn brein een plaatje met onderschrift tevoorschijn, zo’n foto met een stukje tekst zoals we tegenwoordig regelmatig via Whatsapp krijgen voorgeschoteld. Nu, tijdens lezing van het genoemde artikel, plopte een dergelijk berichtje geheel spontaan, zonder tussenkomst van mijn smartphone, op. Het toonde de Turkse autocraat-schuine-streep-tiran, Recep Tayyip Erdoğan die, zoals op de foto waarvan de voetballer Özil zegt geen spijt te hebben, een vaderlijke arm over de schouders van Thierry legt en zegt: ‘Goed zo mijn jongen, je kunt ze niet vertrouwen, die linkse gasten. Ze zijn net zo schadelijk als de aanhangers van Fethullah Gülen!’ 

Veel liever dan Forum-gekissebis over de vermeende fatale invloed van zogenoemde linksgeoriënteerden roep ik het tafereeltje op de Kloosterstraat weer in mijn herinnering. Gistermiddag, bijna op het einde van mijn dagelijkse wandeling, kwam mij een groepje kinderen tegemoet. Vijf of zes jongens onder begeleiding van twee opgeschoten knapen. We passeerden elkaar voor fruitbedrijf De Weeropper. Een van de jochies, misschien een jaar of acht, zeker niet ouder, herkende blijkbaar de landwinkel: ‘Hé, dat ken ik! Daar ging ik vroeger met mijn moeder appels kopen.’ De kleintjes lachten schaapachtig met mij en de twee oudere jongens mee, terwijl de grap hen ontging. 

Over FvD daarentegen, wil ik niet nadenken, maar het blijft maar zeuren en zuigen. Baudet schampert in zijn overwinningsrede over de wetenschap. Ja, Thierry, zij zijn vaak de brengers van slecht nieuws. Het is vijf voor twaalf wat betreft de opwarming van de aarde, zo laten degenen die het kunnen weten ons zien aan de hand van kaarten, grafieken en gefilmde beelden. Nog een paar minuten wachten en dan is het te laat, dan staat iedere maatregel gelijk aan het dempen van de bekende put. Duizend miljard euro om het tij te keren is volgens Baudet ‘van de gekke en weggegooid geld’. Misschien is dat waar, maar als Moedertje Natuur ramp na ramp over de aarde brengt is het een koopje! 

Verderop, bij het weitje van wijlen Herman, wijst een bord naar een gasontvangststation. Ik verbeeld mij een andere tekst dan de huidige, zoals dat in een horrorverhaal kan gebeuren. RUILEN lees ik, het staat er wit op donkerblauw en in enorme kapitalen. Op het einde van het pad vind ik achter een marktkraam, een lange, geheel in het zwart geklede man wiens ongezond witte gelaat schuil gaat onder een torenhoge hoed. ‘Zo, u wenst mijnheer Baudet om te ruilen?’ Ik schrik ervan. Wil ik dat? ‘Wie ziet u graag in zijn plaats verschijnen?’ Geen idee. Wie? Misschien Boer Koekoek? ‘Aha,’ buldert de lange, ‘u wilt Hendrik Koekoek!’ Ja, maar die is toch al lang dood! Een bulderende lach blaast mij bijna achterover en ik ren hevig geschrokken terug naar de weg.

Ruilen lost meestal niets op. Hoewel, in dit geval, om Koekkoek konden we tenminste lachen. Geregeld reageerde hij in de Tweede Kamer: ‘Ik weet niet waar het over gaat, maar ik ben tegen.’ Baudet is ook tegen, mordicus tegen, maar het verschil met Hendrik is dat hij weet waar het over gaat!