Algoritme

Dit is de eerste winterse dag van een door NOS-weermannen beloofde reeks. Het is een prachtige dag. Een blik uit het venster, vroeg in de morgen, liet zien dat alles bedekt was met een dunne laag ijskristallen. Dat toverde zelfs het meest dorre om in ware kunstobjecten, hoewel niets dat ik zag kon wedijveren met de tak koninginnenkruid die jongstleden maandagochtend door boswachtere Roy Dear in het Haaksbergerveen werd gefotografeerd. De vorst van de voorgaande nacht zette de uitgedroogde bloemschermen om in tere, ragfijn getekende, maagdelijk witte bloemen, zoals je zelf kunt zien: Nachtvorst.

Nu, onder een azuurblauwe hemel wandelend over de Hommelstraat, word ik opgewarmd door de nog laagstaande zon. Het landschap ziet er niet alleen mooier uit, het ademt optimisme. Dat merk ik ook aan mezelf en aan tientallen mezen die elkaar opgewonden achternajagen door de kale zonnig verlichte takken van de wilde kersenbomen. Een busje dat veel te snel rijdend passeert jaagt de vogeltjes uit de bomen. Het is hetzelfde busje dat Riky en mij gisteren iets verderop met ongeveer dezelfde snelheid passeerde en bij die gelegenheid een steentje liet opspringen dat met een scherpe tik op mijn voorhoofd belandde (als ik een auto en mijn voorhoofd de voorruit was geweest zou er wellicht een barst in zijn gesprongen). Wij dachten beiden aan een pakjesbezorger die onder dwang van een algoritme – dat is bedoeld hem te helpen bij het bepalen van zijn route – in tijdnood verkeerde. Dat moet ook wel, dat jakkeren, want de magere beloning per bezorging maakt het deze beroepsgroep helemaal niet gemakkelijk een redelijk loon te verdienen.

Het is trouwens wonderlijk gesteld met dat online kopen en thuis laten bezorgen. Zo deed ik onlangs (op 2 januari) een aankoop die na vijf werkdagen zou worden bezorgd, zo meldde een tweede mailbericht (in het eerste werd ik bedankt voor de aankoop.) Een dag voor 8 januari kreeg ik een derde mail waarin me werd verteld: ‘… er is een vertraging gemeld in het distributieproces van het pakketje. Naar verwachting wordt uw bestelling binnen maximaal 5 werkdagen bij u afgeleverd…’ En toen werd het stil, bleef het stil tot en met afgelopen maandag. Mijn veel geduld vergende telefonische vraag om opheldering resulteerde in een mail (nummer vier) dat mij woensdag bereikte: ‘…is zojuist door ons ingepakt en wacht op afhandeling door PostNL …’ Diezelfde avond meldde PostNL per mail (nummer 5) dat zij binnenkort een pakket bij mij zullen afleveren – verwacht bezorgmoment: ‘Morgen 17 januari 11.15 - 13.45 uur.’ Gistermorgen ontving ik opnieuw een mail (de zesde) van PostNL: ‘…De bezorger is onderweg en komt vandaag bij u langs. Gewijzigd bezorgmoment Vandaag 17 januari 10.40 - 12.40 uur.’ Gister rond kwart voor twaalf werd er aangebeld en amper twee minuten nadat Riky het bestelde goed via de voordeur had aangenomen pingde het zevende en laatste mailtje van PostNL: ‘Vandaag hebben we uw pakket bezorgd. Bezorgd om: Vandaag 17 januari 11.43 uur.’ Ik heb wel eens vergelijkbare waar gekocht in een winkel nabij het industriepark bij ons in het dorp. Dat deed ik in ongeveer de tijd die ik nu nodig had voor het genoemde telefoongesprek. Geen zeven mailberichten, toen. Die koop werd bevestigd door een enkelvoudig kassastrookje. (Terwijl ik deze zinnen schrijf hoor ik de stem van een bekende pakjesbezorger. En terwijl de man weer naar zijn busje loopt klinkt een helder ping-geluid dat mij vertelt dat de buren op dit moment een mailbericht ontvangen: ‘Vandaag hebben we …’) 

Bovenop de Waalbandijk kikkert een van de half wilde koeien in de uiterwaard mijn humeur weer op. Modder druipt van haar kop. Het is mij niet duidelijk hoe die daar, en op haar hals, schouders en rug, terecht is gekomen. Terwijl ik toekijk wandelt ze op haar gemak naar een boom en schurkt haar hals en borst langs een stevige tak. Eens waren wij zoals zij en bestonden internet en dwingende algoritmes niet in onze wereld.