Oprolbaar

Doorgaan, dat is wat ik mezelf voorhoud gedurende de eerste kilometers. Doorgaan, ook al gaat het rennen nog zo moeizaam en voel ik een zekere aandrang op te geven. Doorgaan, ondanks de extra pijntjes vanwege gloeiende wintertenen, dit jaar voor de derde keer. Doorgaan, want er zijn ergere dingen die je kunnen overkomen zoals de kanker waardoor Joop binnenkort zijn dikke darm voor de helft gaat missen en Peter een nier. Doorgaan, zodat hardlopen mogelijk blijft voor het geval de spierreuma als een nachtkaars dooft, want hardlopen is een zeer plezierige bezigheid zo heb ik veelvuldig mogen ervaren. Doorgaan ook, opdat mijn voeten warm worden.

Eindelijk, ook al blaast de koude wind tranen in mijn ogen jog ik hier op de Waalbandijk iets gemakkelijker zodat mezelf motiveren niet langer nodig is en ik aan iets anders denken kan. Zoals dat optimistisch stemmende nieuws over de toekomst van zonnecellen. Nou ja, misschien is het al oud nieuws maar dat maakt niet uit. Juist nu in Groningen de gaskraan stevig gaat worden dichtgeknepen zal de animo om alternatieve energiebronnen te vinden sterk toenemen.

Zonlicht. Volgens mij is dat de bron van het leven, de bron dus waar we veel van onze kaarten op in moeten zetten, niet om als een troef achter de hand te houden voor het geval de wind het toch niet wordt, of waterstof en aardwarmte, maar uitspelen nu weerzin tegen fossiele brandstoffen dagelijks toeneemt. Fotosynthese, het gebruiken van lichtenergie om koolstofdioxide om te zetten in suikers waaraan planten en bacteriën hun groeikracht ontlenen. Zo laat alles dat groeit en bloeit ons zien dat zonlicht van levensbelang is. 

Zonne-energie. We passen het al een poosje toe en in ons dorp zie ik het aantal daken belegd met zonnepanelen dankzij gemeentelijke subsidies toenemen. Ook op het dak van onze zoon en schoondochter. Jammer dat ons pannendak naast de zonnecollector voor de warmwaterboiler onvoldoende plaats biedt. Als alternatief maken Riky en ik gebruik van windenergie. Onze aandelen in de Zwaluw, een molen die in Friesland staat, leverde het afgelopen jaar evenveel stroom dan we van het net hebben afgenomen. En dat is mooi! Maar daarmee hebben we nog geen alternatief voor het aardgas waarmee we ons huis verwarmen en waarop we koken. Daarom is het bericht dat misschien niet echt nieuws meer is, nog veel mooier. Daarin wordt ons meer en goedkoper groene stroom uit zonlicht belooft. Over niet al te lange tijd. Misschien eerder nu de wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen er onder de huidige omstandigheden vast nog een schepje bovenop zullen doen.

National Geographic interviewde de hoogleraar prof. dr. Kees Hummelen voor een extra uitgave ergens in de loop van vorig jaar. Daarin vertelt professor Kees dankzij het mineraal perovskiet zonnecellen te kunnen maken die tot duizend keer dunner dan de gangbare zijn en meer stroom opleveren. De laag waarop deze cellen gemakkelijk kunnen worden geprint is semitransparant zodat we er zelfs onze ruiten mee kunnen uitrusten. Bovendien zijn ze oprolbaar en kunnen eenvoudig in kleding worden geïntegreerd.

Kijk, daar hebben we wat aan!

Over enige tijd ren ik hier langs de Waalbandijk met warme voeten, ook al vriest het tien graden of meer. De lichtgevoelige celletjes in mijn jasje en broek geven de verzamelde energie door aan de warmte-elementjes in de binnenzolen van mijn schoenen. Met de overtollige stroom wordt mijn gsm opgeladen en mocht er dan nog wat overblijven, dan verdwijnt die rest draadloos in de batterijkit op mijn bovenarm die ik desgewenst kan ontladen aan het huisnetwerk waarmee onder meer vloeren en wanden worden verwarmd.

Hoera, nooit meer wintertenen!