Verstoppertje

Woensdag bereikte het waterpeil in Rijn en Waal de hoogste stand en kwam daarmee op plaats zesendertig sinds de eerste meting in 1901. Afgelopen zondag staken de weidepaaltjes nog net met hun kopjes boven het Waalwater uit. Joggend over de Waalbandijk probeer ik te ontdekken hoeveel hoger het water sinds zondagmiddag is gekomen. Vergeleken met eerdergenoemde weideplaatjes zie ik weinig verschil zodat ik aan het talud van de dijk probeer af te lezen tot hoe hoog het water heeft gereikt. Als onze rivieren net zoveel troep met zich zouden voeren als hetgeen de zee bijvoorbeeld dagelijks op Kuta Beach in Bali achterlaat, zou er een band met plasticafval op de dijktaluds liggen waardoor mijn vraag direct was beantwoord. Gelukkig is dat niet zo en heeft de Waal er een serieus zoekplaatje van gemaakt dat ik binnen de beschikbare tijd niet kan oplossen.

De zoekplaatjes van Bertus Klaassen waren wat dat betreft gemakkelijker. Gedurende vijfenveertig jaar heeft hij ons, krantenlezers, dagelijks op twee gelijke tekeningen getrakteerd, waarbij hij in het ene tien fouten verstopte met de opdracht ze te vinden. Op de dag na mijn verjaardag berichtte de Gelderlander dat Bertus niet langer voor zijn boterham tekent. Ook al probeerde ik slechts af en toe de verschillen te vinden, mis ik ze nu al. Ons krantenabonnement begon tegelijk met ons huwelijk, zodat we het twee jaar en drie maanden zonder Bertus hebben gesteld! Riky was een grotere fan. Vooral was zij verzot op de feestnummers, de tekeningen die Klaassen voor bijzondere zondagen maakte. In deze veel ingewikkelder prenten dan de dagelijkse kost, verstopte hij twintig fouten. Ik trof oma Riky menigmaal met Koen verdiept in de kleurrijke voorstellingen en hoorde af en toe een jubelkreet als zij wéér een afwijking vonden. Een enkele maal werd opa erbij geroepen om te beoordelen of een vermeende fout echt een fout was. In zo’n situatie raadde ik hen soms aan de puzzel even weg te leggen, even hun ogen rust te gunnen.

Ja, kinderen zijn gek op verstoppen, wat dat betreft was bijna tachtiger Klaassen nog echt een kind. Bezoeken aan of van onze kleinzoon Samuel betekenen ook altijd weer verstopspelletjes doen (onlangs was hij diep onder mijn dekbed weggekropen, maar gelukkig verrieden een bobbel en zijn giechel aan mij waar hij was). Ach ja, Samuel wil het liefst gevonden worden. Als hij wat ouder wordt zal hij waarschijnlijk ontdekken dat het er juist om gaat niet gevonden te worden, om zich ‘vrij te buten’ en de ‘zoeker’ verslaan. Hij zal het niet veilig met buurtkinderen op straat kunnen spelen zoals dat kon toen ik kind was, maar het is ook heerlijk op het schoolplein verstoppertje te spelen of in een park! Ogen dicht en aftellen … acht, negen, tien… wie niet weg is, is gezien! Ik herinner me nog dat het soms helemaal niet leuk was als het lang duurde voordat iedereen gevonden was. Vooral als zoeker moest je soms veel geduld oefenen. 

In het Groningse Zeerijp werd de afgelopen dagen ook naar verschillen gezocht. Na de 3.6 op de Schaal van Richter vond men nieuwe haarscheurtjes maar ook serieuze scheuren in vloeren en wanden. Deze beving verstopte heel veel meer fouten in woningen en gebouwen dan Bertus in zijn tekeningen: tot gisteren werden er tweeduizend gevonden. Ik heb overigens respect voor het geduld van de gedupeerden: mijn ongeduld met de NAM zou al lang geleden in serieuze woede zijn omgeslagen.

Even terug naar Verstoppertje. Dat blijkt een spel met toekomst! Het kan tegenwoordig met bijvoorbeeld landenteams op het allerhoogste niveau worden gespeeld. Ja, wie weet wordt het binnen afzienbare tijd zelfs een Olympische sport! En nog een goed bericht voor iedereen die verslingerd was op Zoek de 10 verschillen van Bertus Klaassen: de Gelderlander meldde via Facebook dat dit in het vervolg online kan worden gespeeld.