Macht

Het mocht een onsje meer zijn, vanmorgen, de aangekondigde zeven graden werden er ruim elf als ik op onze meter én mijn gevoel vertrouwen mag. Lekker hoor, zo’n zachte herfstdag! De zon is nog niet helemaal op en dat geldt ook voor Marie, dat voel ik tenminste terwijl ik haar huis passeer. Ondanks open gordijnen zie ik er geen teken van leven. Haar lamellengordijn, zo’n horizontaal model, hangt even scheef en ver naar beneden dan afgelopen dinsdag. Ik ben bang dat haar verhuizing een feit is. Voor de zekerheid zwaai ik alsof zij mij langs kan zien rennen.

Op alle akkers links en rechts van de Hommelstraat is inmiddels geoogst. Het aardappelveld vormt de grote uitzondering. Vorig jaar stond hier maïs en het jaar daarvoor fruit, kanzi-appelen om precies te zijn. Die appelboompjes stonden er nog maar vier jaar toen de bijl erin ging. Zonde vond ik dat. Net zo onbegrijpelijk als het feit dat de aardappels nog steeds in de grond zitten terwijl het lof reeds lang verdord op de akker ligt. Zorgwekkend ook. Als de komende weken veel regen valt, dan, ben ik bang, rotten de piepers voordat ze kunnen worden gerooid.

Met regelmaat hoor je over verspilling, we gooien veel te veel voedsel in de kliko. In de voorlichting van de rijksoverheid staat te lezen dat huishoudens en bedrijven jaarlijks voor vijf miljard euro wegsmijten. De overheid wil deze verkwisting van voedsel tegengaan. Evengoed lijken de aardappelen op dit veld al verloren voordat ze fabrikant of consument goed en wel bereiken. Hier laat de overheid een steekje vallen. In het licht van de ‘ketenaanpak’ van Denk, wordt het volgens mij tijd voor een oogstpolitie. Zonder dat er (door mij) onderzoek naar is gedaan vermoed ik dat onze nationale politiediensten veel te weinig kennis bezitten over het oogsten van groenten en fruit, om het voornemen van de overheid waar te kunnen maken. Het is dus een goed idee om, in navolging van de gewenste racismepolitie van Denk, duizend man op te leiden en in te zetten om met succes op onze nationale oogsten toe te zien.

Ik kreeg trouwens het gevoel dat deze rechts-populistische politieke partij, Denk dus, heel goed naar Recep Tayyip Erdogăn kijkt. Deze president weet immers als geen ander wat hij moet doen om de touwtjes in eigen hand te houden (de door hem opgerichte partij heet in het Nederlands nota bene Partij voor rechtvaardigheid en ontwikkeling!) Erdogăn laat bijvoorbeeld scholen die zich niet met zijn AK Partij verenigen sluiten en redacteuren van kranten die zich kritisch over hem en zijn partij uitlaten in de boeien slaan. Denk begint weliswaar voorzichtiger en minder opzichtig, maar toch! Gisteravond pikte ik nog net een stukje mee van Pauw. Farid Azarkan lichtte een aantal punten uit Denk’s ‘antidiscriminatie-plan’ toe. Zoals het idee om het koloniale verleden van Nederland uit de geschiedenis te wissen, op scholen zou onze koloniale geschiedenis niet langer gedoceerd moeten worden. Allemaal overtollige bagage, aldus Azarkan. En de Coentunnel bijvoorbeeld, zou een andere naam moeten krijgen vanwege de niet al te fraaie daden van Jan Pieterszoon Coen. Hier had de politicus een punt, vond ik, maar om nu ook de vermeende held en diens daden uit de geschiedenisboeken te halen, dat is een gevaarlijke stap in de verkeerde richting. Gelukkig liet de jurist Gerard Spong weinig van Denk’s ketenaanpak heel, evengoed moet je er toch niet aan denken dat zo’n politieke partij ooit aan de macht zou komen!

Via de Tacitusbrug bereik ik de Dijkstraat in Herveld-Zuid. Een grote vrachtwagen passeert mij met beleid. Evengoed hoor ik dat de laadbak leeg is. We bereiken samen de Poelierstraat waar de vrachtwagen het erf van het grote landbouwbedrijf oprijdt. Het doel van de chauffeur is voor mij volstrekt duidelijk: suikerbieten. Ja hoor, achter de boerderij liggen enorme bietenbergen! Há, helemaal goed, ik kan bij de oogstpolitie solliciteren. Succes verzekerd!