woensdag 4 april 2012

Geluksladder

dinsdag 3 april 2012  Heerlijk om mijn hardloopschoenen aan te trekken en daarmee alles wat nog moet even te laten voor wat het is. Alles in dit verband zijn de taken voortvloeiend uit mijn vrijwilligerswerk. Daarmee kom ik tegemoet aan het economische model dat Bhutan, voorzitter van een zitting van de Verenigde Naties, voorstaat: Bruto Nationaal Geluk in plaats van Bruto Nationaal Product. De Zonnebloem poogt eenzaamheid vanwege handicap of ziekte te verzachten, waardoor onze gasten maar ook onze vrijwilligers blijer kunnen worden. En blijdschap is een van de factoren waarop BNG is gebaseerd.
Nederland scoort hoog op de wereldwijde geluksladder, zo hoorden we vanmorgen op Radio 1: ik stond mij nog slaperig te scheren. Volgens het World Happiness Report moeten wij Denemarken, Noorwegen en Finland voor laten gaan als het om voorspoed gaat. Ik moet toegeven dat dit bericht mij verraste: zo’n hoge graad van geluk terwijl ik dagelijks zoveel onderbuiken hoor, die ongelimiteerd gal spuwen over alles wat hen zogenaamd wordt aangedaan.
Hardlopend over de Hosterdstraat zie ik wel een vette hobbel voor voorzitter Bhutan, vermoedelijk een onderliggend addertje in het bericht: de hoge ranking die ons Nederlanders is toegedacht, is vooral te danken aan onze rijkdom. En die rijkdom is verkregen vanwege BNP, ons economisch model. Voorwaarde van dit model is echter dat er sprake is van groei, anders stort de boel als een kaartenhuis in elkaar. Die dwang levert voortdurend stress op met een negatief effect op ons geluksgevoel. Immers, verzaak je aan groei – bijvoorbeeld omdat je even wilt uitrusten – dan veranderd groei in stilstand en vervolgens in krimp! Dat maakt dat je moet lenen om jouw model (jouw levensstandaard) op peil te houden. Door die handelwijze moet je in economisch opzicht sterker groeien: niet meer alleen om de vaart er in te houden, maar ook vanwege rente en aflossing. Om die extra druk te verzachten bedachten we een truc: we losten niet af, waardoor de noodzaak om sneller te groeien kon worden uitgesteld en we toch in de race konden blijven. Aan later dachten we liever niet en nu later vandaag is geworden, groeit onze schuld ons over het hoofd.
Persoonlijk kan ik geen beter motief dan geluk bedenken om voor te leven. Hoe lang kun je doorleven en je tegelijkertijd ongelukkig voelen? Dus je uiterste best doen om gelukkig te zijn, is volgens mij de enig juiste levenshouding. Op de lagere school leerde ik het al: we leven op aarde om gelukkig te zijn. 
Uit het economische onderzoek, waaruit ons vanmorgen werd verteld hoe gelukkig wij zijn, blijkt tevens dat  Amerikanen niet gelukkiger zijn geworden gedurende de jaren dat zij hun BNP hebben zien verdrievoudigen. Wat voor Amerikanen geldt, gaat ook op voor ons en voor de rest van de wereldbevolking: rijk zijn maakt niet automatisch gelukkig. 
Pinksterbloemen kleuren de dijkhellingen zacht roze. Vooral vlak na de verkeersbrug vormen deze tere bloemen een dicht en fleurig dekentje. Kijk, daar heb je iets waarvoor wij niets investeerden. Er naar kijken bezorgt een blij gevoel. Gratis. Jammer dat ik geen camera bij mij heb om deze kleine geluksbrenger vast te houden als appeltje voor de dorst! 
Nog voordat ik weer thuis ben begrijp ik dat wij ons huidige economische model, waarop wij ons levensgeluk voor een belangrijk deel baseren, onhoudbaar is. Al was het slechts vanwege onze ongeremde greep in grondstoffen waarvan de bronnen beperkt zijn. Ik hoop dat de Bhutaanse premier de Verenigde Naties warm maakt voor een nieuw economisch model. Dat zou een goed begin zijn. Maar ik ben er niet gerust op, want ik hoorde er de rest van de dag niets meer over!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten