Vrienden

vrijdag 14 oktober 2011  Ik tref prachtig herfstweer vandaag, heerlijk om te lopen. Op de Van Heemstraweg rijdt een tractor waarvan de aanhanger is volgeladen met voornamelijk lege fruitkratten. Ik zie iets bekends in de chauffeur, ik denk dat ik enkele weken geleden met hem sprak in de boomgaard van Winnemuller. Mijn gedachten zijn weer terug bij het redigeren van een verslag, waarmee ik vijftien minuten geleden nog bezig was, als ik na een kleine kilometer op de Hommelstraat de bewuste boomgaard van dat bedrijf nader. De rietkraag langs de sloot is pas weggemaaid zodat enkele felgekleurde appelboompjes al van ver in het oog springen. Ze staan op strategische plaatsen tussen de rijen nu leeggeplukte appelbomen. De wilde appeltjes – de boompjes hangen van onder tot boven tjokvol met de kleine vuurrode vruchten – zijn aangeplant voor kruisbestuiving van de rest. Een methode die de laatste decennia is opgekomen. Daardoor hoeft de fruitteler geen afwisseling in soorten te creëren. Het lukt mij om nog voordat ik bij de dijk ben uit te rekenen dat de plukkers er zes weken over deden om de oogst van dit jaar binnen te brengen.
Nu ik de dijk oploop voel ik mijn voeten pas warm worden. Ha, ik ga vanavond mijn nieuwe voetenbad maar eens uitproberen. Het is er een die het water tot veertig graden opwarmt. En het zorgt voor massage door wel honderd trillende pennetjes. Bovendien is het ding voorzien van luchtgaatjes die voor weer een andere vorm van massage kunnen zorgen. De redactie van Zorgvisie belooft dat regelmatig gebruik de doorbloeding in mijn voeten gaat verbeteren. Ik hoop dat zij gelijk krijgt. Hé verdorie, ik realiseer me opeens dat er vanavond niets van komt vanwege de visite. Ik kan hen niet confronteren met mijn blote voeten in een whirlpool. Ik keer weer automatisch bij het verslag terug. Het zijn de notulen van de bijeenkomst met de penningmeesters afgelopen maandag. Mijn jonge vriend en bestuurscollega Eduard B. heeft ze gemaakt en uitgewerkt. Ik noem hem jonge vriend omdat hij een stuk jonger is dan ik en omdat ik hem heel aardig vind. En als ik mij niet vergis is dat laatste wederzijds. Dat redigeren heeft een heleboel rood in de oorspronkelijke tekst van Eduard opgeleverd. Kijk, dat is nou zo vervelend met dat onderdeel van Word, dat het zowel gewijzigde tekst als toegevoegde tekst in dezelfde contrasterende kleur weergeeft, zodat het lijkt of er veel meer werd aangepast. Ik hoop dat Eduard zich er niet door ontmoedigd voelt.
Ik pieker nog even over het fenomeen vriendschap. Vandaag ontdekte ik opnieuw dat er ook zoiets is als politieke vriendschap en welke vormen dat kan aannemen. Omwille van het behouden van de steun van twee SGPers in de tweede kamer tolereren regeringspartijen ambtenaren die weigeren om mensen van hetzelfde geslacht in de echt te verbinden. En juist de partij van deze twee kamerleden heeft principiële bezwaren tegen het homohuwelijk. En trouwens ook tegen leerkrachten die openlijk voor hun homofilie uitkomen. Daarmee blijft in Nederland discriminatie vanwege seksuele geaardheid in stand, iets waartegen VVD, CDA en PVV juist zeer gekant zijn. Natuurlijk wordt niet helder verklaard dat het behouden van politieke steun de drijfveer voor uitstel is, terwijl wij dat op onze klompen kunnen aanvoelen.
Een van de algemeen aanvaarde synoniemen voor politiek luidt sluw. Volgens mij moeten we er nog een aan toevoegen, namelijk smeerlapperij.