Goedgelovig

Het is echt zomer. Voor de eerste keer dit jaar ren ik in een zomerse outfit. De wind strijkt onbelemmerd langs mijn armen en benen. Ik voel mij als een koe die, na wekenlang op stal te hebben gestaan, eindelijk de wei in mag.

      Veel te snel dwalen mijn gedachten weg van deze euforie en belanden bij een zekere Antonio in Detroit (Michigan), eens autocity en meest dodelijke stad van Amerika. Ik las in een interview naar aanleiding van de gestage wederopbouw van de failliete stad, over de wijze waarop deze Antonio een inmiddels goed lopende coöperatie leidt. Dat begon met de aankoop van een leegstaand bedrijfspand en twee woningen voor de som van 6.750 dollar, midden in een troosteloos industriegebied met meest leegstaande en ruïneuze panden. Omdat hij in een van de woningen een ongewoon grote voorraad kruiden aantrof begon hij daar een handeltje in. Dat handeltje breidde hij uit met groenten en fruit die hij betrok bij lokale tuinbouwbedrijven met wie hij samenwerkingsovereenkomsten sloot die uitgroeiden in de huidige coöperatie, die tegenwoordig ook kant en klare producten op de markt brengt.
      Antonio verklaarde dat hij in zichzelf gelooft, als basis van zijn succes. Hij zei het zo: “Je doel bereiken is niet moeilijk, als je gelooft in jezelf!” Het klinkt eenvoudiger dan het is; geloven in jezelf is geen gemakkelijke opgave. Toch ben ik ervan overtuigd dat Antonio het bij het rechte eind heeft. Om te slagen in het leven moet je toch tenminste in jezelf geloven, en in de dingen die je doet. Jammer dat ik dat zestig jaar geleden niet wist, dat je in jezelf mag en moet geloven (en van jezelf houden, dat komt er natuurlijk ook bij.) De catechismus gaf ons vele geloofsartikelen die ons moesten voorbereiden op een volwassen, gelukkig leven, maar ik kan mij er geen herinneren die ons voorhield toch vooral ook van onszelf te houden, ons te leren om op onze eigen kracht te vertrouwen. Wel waren er die ons maanden toch vooral onze naasten lief te hebben, alsook onze ouders. Maar jezelf? Als ik mij van dat gebrek toenmaals bewust was geweest, had ik tijdens de catechismuslessen vrijwel zeker al een vet vraagteken gezet bij de allereerste vraag en vooral bij het antwoord daarop: Waartoe zijn wij op aarde? Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn.

      Is het ondanks deze hindernis bij de aanvang, goed met mij gekomen?

      Ik denk het wel. Ik ben redelijk tevreden met mijzelf maar wat betreft het geloof in mijzelf zit ik er zo’n beetje tussen in.

      Afgelopen week kwam ik mensen tegen die wat dit betreft, in positieve zin, goedgelovig waren. Zij sloegen een aantal jaren geleden de handen ineen teneinde een oude Vlaamse schuur te restaureren om hierin het bezoekerscentrum Land van de Heerlijkheden te vestigen. Tijdens die restauratie vonden zij een broodoven die nog in redelijk goede staat verkeerde. De oven bleek in 1860 te zijn gebouwd en door de toenmalige bewoners gebruikt tot begin 1900. Om de broodoven weer voor dat doel te kunnen gebruiken werd de vrijwilligersgroep voor menig vraagstuk gesteld. Zo moest de binnenzijde met een nieuwe cementlaag worden bestreken, een laag die tegen hoge temperaturen bestand is: hoe vindt je iemand die daar verstand van heeft? Maar de belangrijkste opgave was wel om zichzelf het bakkersvak eigen te maken zodat de oude broodoven weer kon worden gebruikt. Dat lukte! En omdat zij in zichzelf geloofden konden wij, vrijwilligers en deelnemers van de Zonnebloem, genieten van heerlijk vers gebakken broodjes!

      Antonio heeft gelijk: “Je doel bereiken is niet moeilijk, als je gelooft in jezelf!”