Prachteitje

De jarige Sofie is heel ver weg maar daarom niet minder jarig. Zes jaar! Het wordt gevierd in de tent op de Franse camping Flowers les Ramieres. Misschien is zij al wakker, in gespannen afwachting van haar feestje, en van de cadeautjes natuurlijk, terwijl ik over de Dreisesselstrasse ren en een beetje bij kom van de inspanningen van Zur Höl.

Ik ben nog met mijn hoofd bij onze kleindochter als ik bijna tegen De Pfarrer op bots. Ik weet dat deze oude man (hij is zeventig maar oogt een stukje ouder) niets met de geestelijke zorg voor de dorpsbewoners uitstaande heeft, toch blijf ik hem voor mijzelf zo noemen. De eerste keer dat ik hem tegenkwam stond hij op een wankele trapleer om de laatste rijpe kersen te kunnen plukken (uit een boom waarvan ik vermoed dat deze in de voortuin van de pastorie staat.) Of hij bij die gelegenheid van de ladder klom omdat hij mij aan zag komen rennen en zich realiseerde dat zijn klimwerktuig mij de doorgang belette, weet ik niet, feit is dat hij van de ladder kwam, deze opzij schoof en mij daarmee voldoende ruimte op het krappe trottoir gaf (zie ook ‘Broodjes’). Bij thuiskomst vertelde ik Riky van deze ‘ontmoeting’ en over mijn vermoeden dat hij waarschijnlijk de plaatselijke priester is die, vanwege zijn leeftijd, waarschijnlijk reeds met emeritaat zal zijn.

Een haan die zich op de Schusterweg laat horen klinkt als een vinylplaat waarvan enkele groeven zijn beschadigd. Wellicht is het beest seniel. Hoe anders klonk zojuist het krielhaantje in de voor vossen afgeschermde kippenren langs de Kapellenweg! Hij liet, als een Koninklijke heraut, een frisse strijdkreet los over het zevental bevallige kipjes die zijn harem vormen. Een van de dames liet, op het horen van zijn muzikale vraag, enthousiast en triomfantelijk weten – zij kon immers niet voor hem onderdoen! – dat zij zich uitstekend van haar taak heeft gekweten door het leggen van een ei. Naar mijn mening zal het vast en zeker een prachteitje zijn!
Ik vraag mij af hoe het met het toom hier op de Schusterweg moet gaan, met zo’n demente haan bedoel ik.

Een paar dagen geleden kwamen wij De Pfarrer tegen, op onze weg naar de Edeka (nadien gaf Riky toe dat hij inderdaad oogt als een priester, afgezien van zijn kleding dan. De man was blootsvoets en droeg een iel sportbroekje onder een versleten bloes.) Hij hield ons staande en vertelde ons iets in het plaatselijke dialect, dat op Duits lijkt maar het beslist niet is, waaruit wij begrepen dat hij ons tijdens een van onze wandelingen had gezien. Uit ons antwoord begreep hij dat wij hem niet geheel konden verstaan zodat hij op Duits overging. Ik vroeg hem of hij als pastor aan deze gemeenschap was verbonden. Dat ontkende hij. Zijn vader en moeder hadden hier een levensmiddelenzaak. Nadat zijn vader veel te vroeg was gestorven, dreef hij de zaak samen met zijn moeder. Zij stierf een paar jaar geleden. Toen heeft hij de hele boel verkocht en nu zit er een slagerij in.

Ook nu zie ik De Pfarrer op hetzelfde stukje weg. Hij komt plotseling uit de pastorietuin tevoorschijn piepen op het moment dat ik daar voorbij ren. Hij kreeg het voor elkaar om zich nog minimaler te kleden dan tijdens onze gezamenlijke ontmoeting: op een dun sportbroekje na loopt hij naakt. Als ik het goed heb verstaan is hij van mening dat het heel verstandig is om zo vroeg te gaan rennen (bij deze warmte). Ik kan niet anders dan het volmondig met De Pfarrer eens zijn.

PS Na de koffie hebben wij, via de GSM, net zo schoon voor Sofie gezongen als het haantje aan de Kapellenweg.