Wereldberoemd

Rennen over het vlakke asfalt van de Hommelstraat en de Waalbandijk is alsof het nooit anders was, terwijl nog maar een paar dagen geleden mijn hardlooprondje over de steile Blechhammer en Wurzelberg voerde. Tot dat moment was ik mij, waren wij ons, nog niet bewust van het bestaan, noch van het belang, van Thüringer Braadworst.

         Diezelfde dag, afgelopen vrijdag dus, lukte het ons niet om over de Kalte Herberge langs de Reichenbacher Teich te wandelen. Dat was omdat we de wandelkaart verkeerd interpreteerden en ons bovendien door een wandelbordje lieten misleiden. Na een uur ploeteren over smalle, hier en daar steile en moeilijk begaanbare paden, gaven we ons oorspronkelijke wandelplan op en vonden als alternatief een wandelroute over de Hinterer Schmiedebacher Kopf. Wij gingen er van uit dat we nooit zouden ontdekken wat de Reichenbacher Teich is. Als we het op dat moment wel hadden gekend, dan zouden we ons daar niet zo gemakkelijk bij hebben neergelegd.

         Wat precies de reden is geweest dat we besloten om een tweede poging te wagen, om de Reichenbacher Teich te vinden bedoel ik, weet ik niet meer. Misschien doordat we, terwijl we die vrijdag ergens boven langs Die Allee picknickten, op de wandelkaart ontdekten waar we de fout in waren gegaan. Of later, toen we op de terugweg nog wat inkopen moesten doen en we bij die gelegenheid, zagen dat de weg naar Kalte Herberge iets hoger begon. Het maakt niet uit. We zouden een nieuwe poging wagen, daar ging het om. Want zo werd de laatste vakantiedag een prachtige vakantiedag.

         Afgelopen zaterdag deden we als alle andere dagen: rustig aan de dag beginnen. Op ons gemak wakker worden, ontbijten en koffie drinken. De rugzak inpakken en onze wandelschoenen dicht veteren.

         Vanuit Oberhammer voerde een prachtige bosweg ons langs een murmelend watertje, de Hintere Haspiseife, naar ‘Wenzels-Geräumde’, een open vlakte op een hoogte van 691 meter, dichtbegroeid met door vele insecten en vlinders bezochte bloemen en planten.

Gefotografeerd bij Wenzels-Geräumde

Een hoogteverschil van ruim tweehonderd vijftig meter over een afstand van vier kilometer. Dat voel je in je kuiten! Vandaar wandelden we over een even mooie bosweg omlaag, in spannende afwachting van de Teich die we na meer dan een kilometer eindelijk tussen de bomen in de zon zagen spiegelen.

         We arriveerden op exact het juiste moment. Een prachtig bosmeer, zonbeschenen, rimpelloos bijna zwart water, waarin bomen en struiken zichzelf bewonderden. Zelden zagen wij zo’n mooi meer. En bovendien was het etenstijd! We konden kiezen uit verschillende banken en picknicktafels.

         Het water verborg veel vis, zo ontdekten we spoedig. Karpers, vierentwintig telde ik er, fors uit de kluiten gewassen, zwommen traag in een ruime cirkel dicht onder het oppervlakte (later ontdekte ik nog honderden veel kleinere soortgenoten). Af en toe twistten zij onderling en maakten daarbij luidruchtige sprongen. Het meertje bevatte ook forel en zalm, die zich echter niet aan ons lieten zien (zij zwommen dieper vanwege het warme zonlicht.) Bij toeval kwamen wij in contact met iemand, de enige soortgenoot tijdens deze wandeling, die het meertje onderhoudt. Hij vertelde dat een aantal jaren geleden een paar karpers werden uitgezet. Zij laten zich echter niet vangen en vermenigvuldigen zich met veel succes.

         De karpers hebben gelijk, het is moeilijk om zo’n prachtige plek weer te verlaten. Maar we hadden nog een lange wandeling voor de boeg. En eenmaal ‘thuis’ was onze energie een beetje uitgeblust. Uit eten? Liever niet. Zelf koken? Ook niet. Wat dan?

         Een klop op de deur bracht uitkomst. Daar stond Michael, onze buurman en verhuurder. Twee bordjes in zijn grote handen. Vers gebakken broodjes belegd met dampend hete braadworsten. De Beroemde Thüringer Braadworsten – wereldberoemd in Thüringen – compleet met dotjes mosterd.

         Langs de Waalbandijk en de uiterwaarden is alles nog onveranderd. En deze vakantie voorbij.

         Maar wij hebben nog een week en gaan verder waarmee we zaterdag zijn gestopt: lekker wandelen!