Kerstland

Heb jij ook maar één kerstbal gezien?

         Binnen een paar tellen begreep Riky mijn vraag. En nee, ook zij had geen enkele kerstbal kunnen ontdekken. Wij wandelden op dat moment, gistermiddag, via de Fonteinstraat naar de VVV van het stadje Leerdam, om er een plattegrond voor een stadswandeling te bemachtigen. Daaraan voorafgaand bezochten we het Nationaal Glasmuseum, zagen in De Glasblazerij Leerdam een aantal glasblazers aan het werk en bekeken het werk van enkele binnen en buitenlandse glaskunstenaars, in Glas Galerie Leerdam.

         Terwijl ik over de Hommelstraat ren zie ik langs de kant van de weg een klein formaat voetbal liggen. De vorm daarvan doet denken aan een object van Mieke Groot, dat momenteel in de Glas Galerie Leerdam wordt getoond (bekijk een aantal van haar objecten hier).

         Je vraagt je misschien af hoe het zit met die kerstbal.

         Voordat ik je daarover vertel, eerst iets anders: Al veel jaren op rij vertel ik Riky een verhaal tijdens onze vakantiewandelingen. Bijna altijd is dat er een van Stephen King (die lees ik graag tijdens vakanties.) Gedurende de afgelopen vakantie in Thüringen ging het om de griezelig goede thriller ‘Nosferatu’, van Joe Hill (zoon van Stephen King). Om dat te vertellen had ik acht wandeldagen nodig. (Tijdens het vertellen zit ik al spoedig in het verhaal en krijg weinig van de omgeving mee. Daarom houd ik mijn mond tijdens pauzes, als we stadjes doorkruisen, de omgeving bijzonder is, er iets moois is om te bekijken of als de route onduidelijk is.)

         Om het verhaal kort samen te vatten: een meisje, Victoria McQueen, kan met haar fiets, die zij op latere leeftijd vervangt door een Triumph motorfiets, via een ingestorte brug (die alleen zij kan oversteken), iets dat is zoekgeraakt vinden (die brug verplaatst haar in luttele minuten in de tijd en over enorme afstanden). Charlie Manx, een inmiddels zeer oude man heeft een vergelijkbare gave. Maar er is een verschil: hij vindt niets maar wil kinderen gelukkig maken. Hij ontvoert hen (met behulp van een oude ‘slechte’ auto) en doodt daarbij desnoods de ouder(s) of begeleider, en brengt hen naar Kerstland.) De auto kan hem naar Kerstland brengen mits er ook een kind in wordt vervoerd. In Kerstland is het kinderen verboden om ongelukkig te zijn, het is daar iedere dag Kerstmis.
Tijdens de rit naar Kerstland wordt Charlie Manx vitaler (en met het kind gebeurt natuurlijk ook iets!) Geen van de kinderen keert ooit terug. Behalve Victoria. Zij is het enige kind dat aan Charlie’s buitengewone gruwel wist te ontkomen. Manx kan dat niet vergeten. Om haar te treffen ontvoert hij haar zoon. Dan ontstaat een buitengewoon schokkende jacht.

         Het werden acht spannende wandeldagen!

         Terug naar de kerstballen: Op een van de vakantiedagen dreigde regen. In plaats van wandelen zochten we het stadje Lauscha op dat, evenals Leerdam, vanwege de glasindustrie bekend is geworden. Helaas moesten Victoria en Charlie een extra dag wachten. En wij? Wij belandden tot onze verrassing persoonlijk in Kerstland. (Hier vind je Kerstland in glas: Wheinachten.)

         (Op de laatste wandeldag-slash-verteltocht deden we, na ‘Kerstland in Lauscha’ een tweede verrassende ontdekking, nog wel tijdens het laatste hoofdstuk waarin juist de Triumph een belangrijke rol speelt. Daar stond het plotseling: een kunstwerk in de vorm van een motorfiets!)

         In onze glasstad zouden we vast en zeker mondgeblazen kerstballen vinden, dacht ik. Maar in Leerdam vonden we er geen. Wel buiten verwachting veel subliem gevormd glas. Leerdam bezoeken is dus een aanrader.

         We verwierven er een stadsplattegrond, maar de stadswandeling zat er niet in. Onweer!

         O ja, ga je ‘Nosferatu’ lezen, of heb je het gelezen, dan hoor ik graag wat je van deze thriller vindt!