vrijdag 13 december 2013

Bijnaam

Ik denk aan het verzoek van de HEMA om de door mij aangeschafte producten te beoordelen, en aan de oranje bus van TNT, nu ik over de Kloosterstraat ren en gepasseerd wordt door een busje van UPS, chocoladebruin in plaats van oranje, dat wel, maar een pakjesbezorger.
Hoewel we het meestal nog wel weten als we in afwachting zijn van een bestelling, gebeurt het wel dat zoiets aan onze aandacht ontsnapt. Daarom is het evengoed spannend, een busje van de bezorgdienst van TNT voor onze deur te zien stoppen terwijl wij niets verwachten. Vaak zitten wij aan de lunch als het komt voorrijden, intussen luisterend naar het radioprogramma ‘Lunch!’
Gisteren kreeg ik een email met een ‘Uitnodiging voor de beoordeling van je HEMA aankoop’. In het bericht fotootjes van de shirts die ik een paar weken geleden online had aangeschaft. Ik draag sinds enkele jaren T-shirts onder mijn overhemden. Niet omdat ik dat zo mooi vind, maar vanwege de kou. Een bloes en een trui of colbert zijn in de winter niet meer voldoende. T-shirtjes zijn voor mij dus net zo noodzakelijk als ondergoed en sokken – die tijdens de winters tegenwoordig ook nog van wol moeten zijn. Die van de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam vind ik de beste. Ze hebben een mooie V-hals, zitten lekker strak om mijn lijf en houden ondanks veel wasbeurten een perfecte pasvorm.
De HEMA had tot voor kort één nadeel: de herenshirtjes waren slechts verkrijgbaar in wit of in zwart, terwijl Riky ze voor zichzelf altijd wel in een passende kleur kon kopen. Totdat wij een paar weken geleden, in hun filiaal in de stad, ook andere kleuren voor mannen aantroffen. Ik wilde geen impulsaankoop doen dus zocht en vond ik later op de website twee geschikte T-shirts in de betere kwaliteit – precies goed voor de winter! Donkerrood en turquoise.
Een paar dagen later kwam het pakje (ja, wij zaten aan de lunch en luisterden naar ‘Lunch!’) Het openen bracht echter een teleurstelling. We kregen de indruk dat de shirts door een andere klant waren geretourneerd, aan de magazijncontrole ontsnapt en rechtsreeks aan mij doorgezonden: de plasticverpakking slordig gescheurd, de truitjes nonchalant gevouwen en ik meende zelfs een paar vlekken te zien! Het was een donkere dag dus liep ik er mee naar het venster. Ja, duidelijk! Een aantal verdachte vlekken. Zijdeachtig oplichtend, zilvergrijs.
Ik had geen zin in gedoe en Riky meende dat wassen dan de beste optie zou zijn. En dat was ook zo. Ik heb een van de shirtjes een paar keer gedragen. Prima!
Aan de winkelketen wilde ik laten weten dat ik verre van tevreden over de bezorging ben. Maar zoals gezegd houd ik niet van rompslomp dus kwam het er niet van. Tot ik gisteren in mijn mailbox mijn herkansing aantrof!
Zodoende nam ik de ‘uitnodiging’ graag aan. Het beantwoorden van de vragen ging vlot hoewel ik hier en daar aarzelde. Hoe beoordeel je in deze situatie bijvoorbeeld de kwaliteit van het product? Ook het schrijven van het bericht ging snel. Maar toen moest ik een naam voor mijzelf als inzender bedenken. Dat mocht een bijnaam zijn.
Ach, ik wil best mijn voornaam prijsgeven: ‘Simon’, vulde ik in. Het programma reageerde met iets als “Naam bestaat reeds”. ‘Simon-Petrus’ probeerde ik vervolgens. Het programma: “Er mogen slechts letters en cijfers worden gebruikt.” Ik voelde ergernis opborrelen. Probeerde iets anders. Weer een afwijzende reactie. Nog eens, met opnieuw hetzelfde resultaat.
Ik kap er mee, besloot ik half. Maar dan mislukte mijn missie alsnog en had ik bovendien veel moeite voor niets gedaan. Evengoed moest ik iets met mijn ergernis: ‘FlauweKulEenBijnaam’ werd door het programma geaccepteerd! Nu maar wachten op een eventuele reactie.
Over de ruzie tussen een konijn en een kraai heb ik je nog niet verteld. Ik was er op de Waalbandijk getuige van. Nou ja, dat vertel ik een andere keer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten