Opgeschoren

Rennend over de Waalbandijk, daarbij opgewarmd door de zon, komen mijn boterham met pure chocoladehagelslag en het voorpagina-artikel ‘Voorkeurstem vaak genegeerd’, in de Gelderlander van deze morgen, bovendrijven. De herinnering hieraan maakt duidelijk dat ik nog altijd graag ontbijt met een boterham, bestrooid met dit in Nederland zo populaire beleg, en mijn ergernis over het feit dat politieke partijen van alles uit de kast (kunnen) trekken om maar zo veel mogelijk stemmers voor zich te winnen. Zij kunnen bijvoorbeeld een Breed Bekende Persoon ergens in de onderste regionen op hun kiezerslijst plaatsen. En als deze BBP naar verwachting veel rood gekleurde bolletjes voor diens naam verzamelt, zij dit feit vervolgens negeren door een andere kandidaat op de raadszetel te laten plaatsnemen. De smoes die vervolgens als verklaring naar buiten wordt gebracht kan zijn dat de betreffende politieke groepering een interne afspraak maakte om bij het innemen van de zetels de volgorde van de lijst aan te houden, ongeacht de voorkeurstemmen.

Ja, verzucht ik in mijzelf, het is vreemd gesteld met onze democratie. Terwijl ik dit constateer loeit een koebeest (rode geus) luidruchtig om aandacht. Even lijkt het er op dat zij met mij instemt, maar aan haar hele houding is te zien dat het haar niet interesseert of bij ons het volk al dan niet regeert. Zij heeft slechts oog voor de twee kalfjes die onder haar hoede rusten. Bij haar in de wei is het overzichtelijk geregeld, in haar weide gaan de dingen zoals ze gedurende vele eeuwen gaan terwijl wij, het volk, een Kieswet nodig hebben om eerlijk en transparant de vertegenwoordigers te kiezen die onze zaakjes in de raad naar onze wens gaan regelen (dat is tenminste de achterliggende gedachte.)

Wij zijn zo trots op de werking van onze democratie dat wij daar zelfs een exportartikel van maakten. Alle naties die op een andere wijze worden geregeerd proberen we te winnen voor onze manier van besturen. Aan sommigen hebben we echter een zware dobber. Neem bijvoorbeeld Noord-Korea. Soms sijpelen verhalen door het stevige cordon waarmee het land zichzelf afzondert van zo ongeveer de rest van de wereld. Of het waar is weet ik niet, maar grappig is het wel: de Grote Leider, Kim Jong-un, ziet graag dat alle Noord-Koreaanse mannen kiezen voor de wijze waarop hij zelf gekapt door het leven gaat. Opgeschoren, zodat de rest boven op zijn hoofd in een bloempot past. Misschien wil hij graag bewonderd worden en heeft hij gehoord dat mannelijke fans van The Beatles hun haren in navolging van hun idolen, lieten groeien. Het kan ook zijn dat de Grote Leider eenvoudigweg niet van lang haar houdt, ook niet als dat op andermans hoofd groeit. Hoe dan ook, het is logisch dat in een samenleving met een dergelijke onderdrukkende politiek de meest bizarre verhalen kunnen ontstaan.

De buitenissige situatie in een land als Noord-Korea neemt niet weg dat wij in Nederland behoorlijk voor de gek worden gehouden door sommige politieke partijen die graag namens ons op het gemeentepluche plaats willen nemen. Zulk kiezersbedrog is overigens helemaal niet in het belang van politici die juist het vertrouwen van hun electoraat willen (her)winnen!

Hoewel het nu al een werkdag vergt om de Kieswet van A tot Z te lezen, stel ik voor er een hoofdartikel aan toe te voegen waarin is vastgelegd dat degene die door stemming is gekozen, geacht wordt in persoon een raadszetel in te nemen. Weg met alle malligheid; weg met de lijstduwers; ik wil geen kandidaten die uitsluitend op een kieslijst staan om het aanzien van een politieke groepering aantrekkelijker te maken.

Zo, dat is er uit.

O ja, nog dit: ik weet het nu zeker, ik ga mijn zomervakantie niet doorbrengen in Noord-Korea. Veel te verwarrend, al die mannen die er uitzien als Kim Jong-un.