Verbintenis

Lekker fris en bewolkt weer. Niet zo geschikt om te gaan zonnen, maar voor mijn rondje hardlopen des te meer. Vandaag is het Wereld Vluchtelingen Dag. Hoeveel mensen zullen uitgerekend op deze dag huis en haard moeten verlaten? Vandaag de status van vluchteling opgeplakt krijgen? Iedere dag opnieuw worden nieuwe verschrikkingen op ons netvlies gebrand. Zal Sabrine, de worstverkoopster van de Hema die een bijzonder reisje won, iets van de wereldbrandhaarden kunnen zien tijdens haar ruimtereis in 2014? Ik realiseer mij hoe goed wij het in ons land hebben. Ook al gaat het ons economisch eventjes niet voor de wind, kan ik evengoed zorgeloos langs dit mooie rivierlandschap joggen. Verbonden in Europa, als een waarborg voor vrede en veiligheid: zo ik vluchteling zou zijn, zou ik ook liefst de kuierlatten nemen naar een Europees land.

Bij het zien van de prullenbak, naast de Rivierwachter op de Waalbandijk, ben ik weer terug bij onze wandeltocht afgelopen zondag. Wij bereiden ons voor op de 4Daagse. Daarvoor zetten we wekelijks een oefentocht uit. Afgelopen zondag liepen we de Paardenmelkroute. Deze fietsroute gaat door het Brabantse land tussen Reek en Mill. Een rustige wandeling, meest over buitenwegen. Bij onze eerste rustplaats, op ’t Benkske in de bocht naar de Venweg, staat een gelijksoortige prullenbak als bij onze Rivierwachter. Rood weliswaar in plaats van grijs, maar met nagenoeg dezelfde tekst beklad! Ook het handschrift is identiek. Er staat ‘René + Rian 2011’. Op ‘onze prullenbak’ staat geschreven ‘René + Rian 2010’.
Ik had mij al eerder afgevraagd of het hier gaat om twee mensen die zich in 2010 met elkaar verbonden hebben. Wellicht een paartje dat de behoefte had haar geluk ‘wereldkundig’ te maken. Gewoon, met een verf- of inktstift in plaats van op Facebook. Nu ik bij ’t Benkske’ het jaartal 2011 als toevoegsel tref, trek ik in twijfel dat 2010 het jaar is waarin deze mensen zich tot elkaar hebben verklaard. Want elders kan zomaar een prullenbak staan met bijvoorbeeld het jaartal 2007. Bij ’t Benkske’ kwamen ook de oude vragen weer op: waar gaat het hier eigenlijk om? Zijn René en Rian een jongen en een meisje? Twee jongens, of juist twee meisjes? Ja, ik weet het, het is van geen belang. Maar toch!
Met Riky vroeg ik mij al eerder af: hebben wij ooit ergens onze namen opgeschreven? Deden we het in 1966 in Oostenrijk, nadat we elkaar enkele dagen kenden? We wisten immers, van meet af aan, wij zijn voor elkaar bestemd! Zo zeker menen wij ook te weten, wij hebben dat nooit ergens op geklad.

Vroeger kwam ik het veelvuldig tegen: namen navoelbaar uitgesneden in een kerkbank, in een boom of hek. Wij hebben daar dus nooit aan meegedaan. Zouden wij het doen, dan zullen we onze namen verbinden met het sierlijke teken &. We zouden nooit zo’n stijf plusteken gebruiken zoals René of Rian dat deed. Hoe zouden onze kleinkinderen het dan lezen, met een plusteken tussen onze namen bedoel ik. Ik hoor het bijvoorbeeld Koen al spellen: Riky en erbij Simon! Nee, dat klinkt niet, hoewel de uitkomst natuurlijk gelijk blijft. 
Over een paar dagen gaat onze jongste zoon trouwen. Hij heeft dat ‘wereldkundig’ gemaakt op de ouderwetse manier: via een prachtige door hemzelf ontworpen kaart waar de liefde vanaf knalt. Ook zij zullen prullenbakken noch banken of bomen gebruiken. Hoewel voor de vervaardiging van het karton voor hun aankondiging er bijna zeker ook hout zal zijn gebruikt.

Bij onze laatste rustplaats, op de Paardenmelkroute, opnieuw eenzelfde prullenbak. Ja, weer! ‘René + Rian 2012’.  Er onder uitte een puber zijn vrije mening: “Jij bent een stomme … ….!”
Aan dit model prullenbak zal ik nooit zonder meer voorbij kunnen gaan.