Amerigo

Op de verjaardag van Sint-Nicolaas verdwijn ik, terwijl ik over de Hommelstraat ren, als vanzelf naar het weekeinde waarin we traditioneel met kinderen en kleinkinderen voor het Sinterklaasfeest bijeen waren. Ter hoogte van het land van Thé hoor ik, gedragen op de wind uit het westen, een vrouw zeggen: “Goede morgen, beste jongens en meisjes…” Ik veronderstel dat de kinderen op het schoolplein van basisschool ‘De Vuurvlinder’ welkom worden geheten, vermoedelijk door de directeur, voor de viering van het Sinterklaasfeest. De rest van haar welkomstwoorden gaat verloren (in ieder geval voor mijn oren, misschien dat die van Herman de Hooglandstier en de twee ganzen die zich tegoed doen aan enkele grassprieten, er meer van meekrijgen). Ik ren in stilte door en verbeeld me dat ik een van de ‘beste jongens en meisjes’ op het schoolplein ben. Niet mevrouw de directeur maar meester Dam, hoofdonderwijzer van de lagere school in Spanbroek, spreekt ons toe op deze bijzondere morgen. 

Heerlijk, dat feest met Sint en zijn Pieten en de traktatie die we na afloop op onze schoolbank vonden! Ik herinner het mij levendig terwijl ik over de Waalbandijk ren. Dan brengt de wind mij opnieuw een fragment van het schoolplein van vandaag: “… kapoentje, gooi wat in mijn schoentje, gooi wat ...” Hoge kinderstemmen klinken als een verre echo van de zondagmorgen. Na het Sinterklaasfeest op zaterdag bleven Jesse, Rima, Samuel en Felizia slapen. Toevallig was er op zondagmorgen de peuter-voorstelling ‘Oh oh Pietje Pepernoot’ in Poppenkasttheater Tingeling aan de Tempelstraat. Riky had plaatsen gereserveerd voor Samuel en voor ons tweetjes (onze zoon en schoondochter pasten op hun kleine Felizia die nog niet tot de doelgroep behoort). Nog nooit eerder was ik in theater Tingeling terwijl het toch al minstens vijftien jaar bestaat en we er slechts vijftig meter vandaan wonen! Dit poppenkasttheater is een uit de kluiten gewassen hobby van twee vrouwen. Hun avontuur begon toen zij als jonge moeders poppenkastvoorstellingen verzorgden in de klassen van hun kinderen. 

Wij, maar vooral toch de echte gasten, de kinderen van twee tot en met vier jaar, werden welkom geheten door Tante Tingeling en Tante Toedeloe, terwijl wij de begeleidende vaders en moeders en opa’s en oma’s onszelf uit de jassen hielpen. Vrolijke vlammen in de open kachel en warm lamplicht toverden de kleine ruimte, vol gezet met voornamelijk kleine stoeltjes, om tot een warm theaterzaaltje. En de toneelwand met poppenkastgordijntjes wekten een gevoel van verwachting. Ouderwets samen liedjes zingen verhoogde nog de sfeer. De vrolijk geschminkte tantes onderwezen de huisregels aan het publiek waarvan de voornaamste was: “Op jullie kadetjes blijven zitten!”, waarbij Tante Toedeloe zich omdraaide om zichzelf nadrukkelijk op haar forse billen te slaan. En nadat de tantes hun schoen en pantoffel hadden gezet – mag dat ook, kinderen, mijn kikkerpantoffel? – verdwenen zij voor een middagslaapje achter de afscheiding.

fragment poppentheatertinggeling.nl

De gordijntjes schoven open en onder vrolijke muziek huppelden Sinterklaas, Pietje Pepernoot en het schimmelpaard Amerigo door de poppenkast. Het spel nam de kinderen mee op een avontuur van Pietje Pepernoot die zeven emmers pepernoten bij Bakker Bolletje moest halen om daarmee een gestreepte doos te vullen – “Zijn dit streepjes?” “Nee,” brullen de kinderen, “dat is een eier-doos!” “En dit?” “Nee,” roepen de kinderen verontwaardigd, “dat zijn toch rondjes!” Enzovoort. Na een telling met het publiek komt Pietje Pepernoot natuurlijk nog één emmer te kort. Terug naar Bolle Bakker – “Geen Bolle, ik ben Bákker Bolletje!” – om uiteindelijk via ‘Kiekeboe!’ in een identieke doos in slaap te vallen, waardoor Sint en Amerigo de verkeerde doos mee het bos in sleepten (aan een eindeloos lang touw!)

Ondanks de titel was Amerigo de ster van de voorstelling want na afloop van de vrolijke vertoning mochten de kinderen het komen knuffelen. Dat was een feest, ook voor deze opa (om over oma maar te zwijgen), toen de lippen van Samuel als het ware aan die van het schattige paardje bleven kleven.