woensdag 29 februari 2012

Vreemdgaan

dinsdag 28 februari  Opnieuw een grijze dag en bijzonder nieuws: vanmorgen vroeg werd bekend dat AH het online boekenhuis Bol.com kocht. Hopelijk blijft de service gelijk. Misschien krijgen we er zelfs één bij: kunnen we tegelijk met de boodschappen onze bestelling meenemen. Om brieven te posten kies ik een andere hardlooproute naar de verkeersbrug en kan zodoende een blik werpen op Wim, mijn oude Zonnebloemvriend. Hij zit met drie dames aan de huiskamertafel. Een van hen is, zoals hij, ook boven de negentig. Zijn volle aandacht gericht op zijn hand met kaarten, dat kan ik heel goed zien. De lamp verlicht het tafereeltje warm en verhoogt de intimiteit voor mij als toeschouwer: een voordeel van dit donkere weer. Eerder vertelde hij al dat, nu zijn seniorenwoning wordt gesloopt en hij noodgedwongen naar een kamer in het zorgcentrum verhuisde, hij zijn kaartvriendinnen helaas niet meer thuis kan ontvangen. Daarop troffen zij een nieuwe regeling. Men kaart in het vervolg bij een van de dames, die over een ruime woonkamer en gebrekkig loopwerk beschikt. Duidelijk een ‘Wim-Wim’ arrangement!
Mist en gebrekkig daglicht beïnvloeden mijn zicht, toch meen ik stellig, enkele tientallen meters voor mij, een rode geus (koebeest) te zien dat zich gewillig door een konikpaard laat bestijgen! Afgezien van mensen met dieren, weet ik dat het voor komt dat de ene soort met een andere paart. Bekend is de gaap, een kruising van schaap en geit. Ook kennen we de succesvolle mix van paard met zebra. Deze dieren liggen evolutionair nog dicht bij elkaar, het kan vreemder toegaan: in een weitje achter het huis van mijn zwager en schoonzus liep een hangbuikzwijntje tussen een tiental schapen. De kleine beer gebruikte de schapen driftig, feitelijk was meestal sprake van verkrachting. Het ging door tot het de boer te gortig werd.
Dichterbij lost de mist zich op en krijg ik vrij uitzicht op een pick-up auto beladen met een paar strobalen, omstuwd door enkele rode geuzen. Mogelijk dat de kleine stier van de strobalen probeerde te snoepen. Maar geen paard te bekennen.
Waarom ik een bestijgend konikpaard meende te zien is voor mij een raadsel waarover ik nog een poosje pieker, tot ik twee vriendelijke, identieke dames op leeftijd tegenkom. Zij groeten mij uitermate vriendelijk waaruit ik opmaak dat zij mij goed kennen. Zeker is dat het een tweeling betreft. Waarschijnlijk zag ik hen nooit eerder samen. De nieuwe verkeersbrug is weer dertig meter langer geworden. Ik meende dat afgelopen vrijdag al te zien.
Op de terugweg passeer ik weer de plaats waar ik paard met koe meende te zien. De pick-up is weg. Ik peins opnieuw over voortplanting en het geslachtsleven in het algemeen. Door zoveel mogelijk te zwijgen over dit belangrijke aspect van samenleven, insinueerden onze ouders dat seks onbelangrijk en vooral ook vunzig is. Een onzinnige opvatting, maar een die op een bepaalde manier ook waar is: enkele jaren geleden lunchten we op een picknickbank aan de Binnenweg in Ewijk. In het weitje er tegenover stonden twee paarden bij een wrak hek, een hengst en een merrie. Ik zoek graag contact met dieren. De hengst liet zich gemoedelijk over hoofd en hals strelen. Vreemd vond ik wel dat het dier bovenmatig zweette en onderwijl zijn ogen verder leken uit te puilen. Vanaf de picknickbank kwam commentaar en vrolijk gelach, wat ik niet dadelijk duiden kon. Tot een krachtige geur mijn neus trof en mijn blik naar het sterk groeiende geslachtsdeel van het dier werd getrokken. Ik trad ijlings terug en voelde mij gebruikt. De hengst besteeg de willige merrie: wat een lucht! Inderdaad, seks is vies!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten