Schokkend

Deze dag was zeker schokkend voor Groningen. Wéér een aardbeving. Om gek van te worden als je Groninger bent. En al helemaal bij de gedachte dat verantwoordelijk minister Henk Kamp voet bij stuk houdt: we blijven gas winnen.

Tja, de welvaart van de rest van Nederland gaat boven het belang van Groningers – hé, er gaat dus toch wel iets boven Groningen!

Gewoonlijk denk ik nooit dan hooguit vluchtig aan de paus. Dat is vandaag anders. Nu ik op de Waalbandijk ren, waar trouwens niet veel te beleven valt – het is koud en grauw, de Waal krimpt weer en men heeft het waarschijnlijk te druk met voorbereidingen voor het carnavalsfeest vanavond –, houdt Benedictus XVI mij gezelschap.
Radio1 kwam er mee, nog voor Nu.nl. Op 28 februari wordt de heilige vader weer Jozeph Ratzinger en worden zijn taken overgenomen door kardinaal Bertone. Hij zal opgelucht zijn want ik heb begrepen dat hij er helemaal geen zin in had, in dat ambt van paus bedoel ik. 
Ik ben niet idolaat van de paus. Nooit geweest ook. Dat heeft dus niets te maken met de huidige persoon in deze functie. Hoewel, als je het mij vraagt, hij er weinig aan heeft gedaan om zich geliefd te maken. Zijn uitspraken over sommige mannen en vrouwen met een andere geaardheid dan die van de meesten van ons, waren bijvoorbeeld niet echt liefdevol. Terwijl hij, hoeder van de kerk, tegelijkertijd opvallend aardig was voor diegenen uit zijn stal die sommige van de lammeren misbruikten voor eigen genot.

Het lukte om de wereld in het ongewisse te laten zodat de paus vanmorgen, tijdens de bestuursvergadering, zelf zijn voornemen bekend kon maken – grappig trouwens, dat wij van de Zonnebloem Gelderland ook altijd op maandag bestuursvergaderingen houden. Maar dat terzijde.
Velen van die bestuursclub zullen opgelucht zijn geweest. Er speelden rond de paus veel intriges en conflicten: de meningen van deze kerkvorst raakten dan ook vaker lange tenen en gevoelige schenen. Woedend was men toen een aantal opmerkelijke documenten uitlekten! Maar de schuldige werd gelukkig snel gevonden. De butler! Natuurlijk, de butler heeft het altijd gedaan. Leerden we dat al niet van Agatha Christie?

De Uiterwaard in Ewijk is de afgelopen dagen duidelijk gebruikt als wijkplaats vanwege hoogwater. Talrijke bruingroene, langgerekte keutels – sommigen stevig, anderen papperig met veel wit – maken duidelijk: hier konden duizenden ganzen even de poten strekken en hun behoefte doen zonder een nat gat te krijgen. Ik kan wat verder rennen dan afgelopen vrijdag – als ik dat zou hebben gedaan – vóór het hoge water mij een halt toe roept. 
Op de terugweg weet ik weer waarom ik een warme muts op heb. De noordoostenwind beneemt mij niet alleen de adem, maar toch vooral mijn warmte. Het scheelt zeker tien graden met heen. Nog voor ik de dijk opnieuw bereik zijn mijn wangen stijf en heb ik last van tranende ogen.

In grote delen van de wereld is schokkend gereageerd op het onverwachte besluit van paus Benedictus, terwijl dat in Nederland genuanceerder wordt opgenomen. In maart verwachtten we een conclaaf. Kunnen we naar het schoorsteenpijpje staren, samen wachten op de witte rook. Ik weet zeker dat bij deze wisseling een aantal van ons hoopt op een terugkeer naar het beleid dat werd ingezet door de Pool Johannes Paulus II. Anderen zullen een zodanige wijziging wensen dat het priester-celibaat kan worden opgeheven en ook vrouwen tot dat ambt kunnen toegelaten.

In 1987 kreeg ik een kans om naar Groningen te verkassen: via een collega kon ik een passende baan krijgen in een grote psychiatrische instelling. Ik heb het thuis nooit ter sprake gebracht. Maar stel je voor, wonen in Kleine Huisjes is waarschijnlijk best romantisch. Vandaag zou dat echter niet langer een ‘schattig klein huisje’ zijn – al dan niet heilig –, maar een ‘verbrokkeld klein huisje’!