Smartengeld

Op het moment dat ik ga joggen is mijn hoofd nog gevuld met de echo van een optimistische Marleen Barth. Onze Nationale Zonnebloemvoorzitter, namens de PvdA in de eerste kamer, verwoordde via Radio 1 precies en weloverwogen mijn persoonlijke opvatting over de huidige toestand van Nederland. Het is een geruststellende gedachte dat iemand begrijpt wat ik bij de huidige politieke ontwikkelingen voel. Toch lukt het de Rijdende Rechter Marleen te verdringen. Waarschijnlijk omdat hij mijn dag vroeg kwam binnenrijden: terwijl ik nieuws uit de krant opsnuif, voor het tijd is voor mijn Zonnebloembezoek, leest Riky de aankondiging voor de uitzending van deze avond voor. Dat valt niet mee omdat het vreselijk op haar lachspieren werkt. En aangezien haar mond vol orthodontisch ijzerwerk zit kan zij zich nauwelijks lachend verstaanbaar maken. Zoveel is duidelijk: vanavond staat een buurman die de zijwand van de houten schuur van zijn buurvrouw sloopte en er een schutting voor in de plaats zette, centraal. Onderwijl is achter de lachsalvo’s van Riky de vader van onze nieuwe buurvrouw hoorbaar, die voort metselt aan haar nieuwe schuur. Deze wordt tegen onze (houten) schuur aangebouwd. Om dat te kunnen doen heeft hij enkele dagen geleden de zijwand voortvarend gedemonteerd, die van onze schuur bedoel ik.
Bij de vijver aan de Tempelstraat haalt een eend mij bij de rechter weg. Zij schommelt de waterkant op, in haar kielzog een groep kuikens van het formaat bromvlieg. Allen donkerbruin met gele streepjes. Jammer dat ik geen fotografisch geheugen bezit. Daarom zal het niet lukken bij thuiskomst een soort vieuwdump te produceren en kan ik het aantal kuikens slechts bepalen door stil te staan. Desondanks moet ik een paar keer opnieuw beginnen en tenslotte een slimme teltactiek op deze beweeglijke hummeltjes toepassen, terwijl de overmaatse vliegen bijna over mijn hardloopschoenen waggelen. Het zijn er zeventien! Één kleintje meer dan mijn moeder in de loop van ruim twintig jaar op de wereld zette. Tenminste, als ik er van uitga dat dit de echte mama van alle kuikentjes is. Zo zij niet, bijvoorbeeld, vandaag ook de kleintjes van haar nicht onder haar hoede heeft. Het zou zomaar kunnen!
Eigenlijk best handig om je gezin in één keer op de wereld te zetten. Toegegeven, je bent er een poos heel erg druk mee, maar al het grut kan spoedig naar de crèche zodat moeder absolute rust krijgt.
Vanavond zullen we zien hoe het met die andere schuurtjesaffaire afloopt. Voor de veiligheid nemen we het op, zodat ons niet hetzelfde gebeurt als met een eerdere aflevering. Toen, zo hoorden we, zou een hondenbaasje de dierenarts aanklagen omdat die een foutje maakte. Zijn huisdier, laten we hem Kees dopen, ging met kiespijn naar de dokter en… kwam met kiespijn weer thuis. Maar met een belangrijk verschil: zijn balletjes liet hij achter!
De dierenarts bood verontwaardigd baasje een vergoeding van tweehonderd vijftig euro. Kees’ eigenaar eiste echter smartengeld. De rechter was van mening dat Kees niet onder de gevolgen van de ingreep had geleden en er derhalve geen smartengeld kon worden toegewezen. Naderhand kregen we inzicht in baasjes smart: hij mistte het plezier vanwege het strelen van en spelen met Kees’ ballen!

Onze nieuwe buurvrouw en haar pa zagen de humor van de coïncidentie niet direct, zoals Riky en ik het ondergingen, toen ik hen uitlegde waarom zij vanavond naar de Rijdende Rechter moeten kijken. En natuurlijk is er wel verschil: wij kwamen overeen dat het zo zou gebeuren. Bovendien wordt de toestand van onze schuur er beter op. Misschien kennen buurvrouw en ik elkaar nog niet goed genoeg voor dit soort grappen?