zaterdag 7 januari 2012

Brokstukken

vrijdag 6 januari 2012  Ik ben de hele dag al een beetje de weg kwijt. Voor mijn gevoel zou het vandaag zondag moeten zijn. Dat heeft misschien te maken met het vieren van mijn verjaardag, maar het kan ook best zo zijn dat Driekoningen daaraan debet is. Vroeger heerste op zes januari zondagrust, behalve natuurlijk voor degenen die in een vol continue bedrijf werkten. Als kind twijfelde ik tussen eerste kerstdag en Driekoningen, als het er om ging welk feest mij het liefst was. Ik meende namelijk zeker te weten dat de wijzen; Caspar, Melchior en Balthasar, Hem herkenden en aan ons duidelijk hebben gemaakt dat het kind Jezus de ware verlosser is. Degene waarop wij, de mensheid, zo lang hebben gewacht.
Eindelijk, op de ochtend van de zesde januari, mogen de kameel, kameeldrijver, en de drie wijzen met aan de voet hun overbekende geschenken, de plaatsen innemen van de herders en hun schapen. Zij hebben immers lang genoeg in en bij de kerststal gebivakkeerd. Het gaat om één dag, want de morgen wordt de kribbe weer naar de zolder gebracht en verdwijnen alle figuranten, zorgvuldig ingepakt om volgend jaar, nadat Sinterklaas alweer bijna vergeten is, op kerstavond opnieuw onder onze ademloze belangstelling tevoorschijn te worden gebracht. Toen ik nog Siempie was, zag ik juist in dit lange wachten het ultieme bewijs dat de dag van de koningen belangrijker is dan de geboorte. Als Zij ons niet over hun vondst hadden verteld, hadden wij nooit van deze Geboorte gehoord!
Op ´De dag dat Kameel zijn ongeluk krijgt´ ben ik al vroeg op. Drie of vier van ons hebben dezelfde gedachte en wij spoeden ons zo snel onze blote voeten ons kunnen dragen de steile houten trap af, over de koude, vochtige natuurstenen van de gang en het graniet van de keuken, naar de nog duistere huiskamer. Daar, op het met groen crêpepapier beklede dressoir, staat de met maagdelijk wattensneeuw gedekte kerststal: een miniatuurtafereel compleet met schapen, herders, engel, herdershond, os en ezel, de kribbe met het kindje, jozef, maria en, op bescheiden afstand van de stal, de drie koningen, de kameeldrijver en de kameel die tegelijk ook de grootste figuur is. Volgens mij heb ik de kameel als eerste in mijn knuistjes. Hoe het precies in zijn werk gaat weet ik niet, maar wel dat de gipsen figuur uit mijn handen glipt, op het karpet stuitert en breekt. Daarna is het stil en deinzen wij ontzet terug van de landingsplaats: diepe ellende!
Met Velpon werden de brokstukken aaneen gevoegd. Aan de vele gelige ribbelbarsten in de kamelenhals zag ik later dat dit ongelukje niet op zichzelf stond.
Vlak voordat ik aan mijn hardlooprondje begin probeer ik een retourvlucht te boeken bij Wizzair. Graag willen wij getuige zijn van het huwelijk van Jesse en Rima. Dit gaat komende zomer plaatsvinden in Litouwen, het geboorteland van Rima. Mijn creditcard blijkt onbruikbaar, ondanks ik het succesvol gebruikte voor de heenvlucht met Ryanair. Via de mail wordt mij verteld hoe ik als alternatief via een bankoverschrijving kan betalen. Binnen vierentwintig uur. Het nummer voor internationale betalingen wordt niet geaccepteerd het andere wel, maar roept een zeker wantrouwen bij mij op.
Ik wil niet opnieuw brokken maken en bel met de bank, maar kom geen stap verder. Wat een getob! Ik besluit maar te gaan rennen. Morgen komt het aanstaande bruidspaar en zullen we overleggen: als er brokstukken zijn, ze worden vast en zeker gelijmd!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten