Interactief

Zachtroze zonlicht belooft een mooie dag. Zeven ganzen, in formatievliegend gelijk een verticale rij wapperende Tibetaanse gebedsvlaggetjes, gakken scherven uit de overheersende rust waarin ik fantaseerde over een vorkje appeltaart. Een hapje van hetzelfde gebak als dat waarop de tafel van DWDD gisteravond werd getrakteerd door de bakkers die deelnamen aan de finale van Heel Holland Bakt. Het lukte bijna. Bijna had ik de smaak te pakken. Misschien was het me dit keer gelukt. Misschien, als ik deze om aandacht schreeuwende ganzen had kunnen negeren. Helaas, blijkbaar is de werkelijkheid sterker dan de fantasie. Nog wel!

Terwijl ik over de Dwarshommelstraat verder ren, in mijn mond (nog steeds) niets dan de smaak van speeksel, realiseer ik mij dat velen mijn poging om smaak en structuur van appelgebak te verbeelden onwijs zullen vinden. Maar toch! Als je zoals ik heb gezien dat wanden in een huis van vorm veranderen waar je bij staat, kun je net zo gemakkelijk geloven dat je daadwerkelijk van het gebakje kunt proeven dat via de televisie aan je wordt getoond.

Nog niet zo lang geleden zag ik hoe wij volgens een jonge wetenschapper in de toekomst wonen. Hij bedacht een oplossing voor het probleem van de steeds uitdijende wereldbevolking waardoor de vorm van onze huizen en de manier waarop wij woningen bouwen onhoudbaar worden. Helaas ben ik vergeten wanneer ik het betreffende programma zag en door wie het werd gepresenteerd en de naam en studierichting van de wetenschapper. Mijn resumé: de wetenschapsman stelde vast dat wij sommige gedeelten van onze huizen slechts sporadisch gebruiken waardoor bepaalde vertrekken niet voortdurend beschikbaar hoeven te zijn. In zijn visie kunnen appartementen naar behoefte worden aangepast. Zo kan bijvoorbeeld de studeerkamer van de buurman bij jouw appartement worden gevoegd om er tijdelijk een logé in te huisvesten. Deze oplossing kunnen we toepassen omdat wij in die toekomst niet meer zoveel spullen om ons heen verzamelen. Daarin wordt op een andere manier voorzien – denk bijvoorbeeld aan boeken die je nu al op een e-reader kwijt kunt waardoor niet alleen boeken maar ook boekenkasten overbodig zijn. Wanden en dak worden in de toekomst gemaakt van een plastische substantie. Muren en plafonds kunnen van vorm veranderen zoals de Barbapappa’s hun gedaante in iedere gewenste vorm kunnen brengen. Als je de bovenverdieping voor een poosje niet nodig hebt is ook de trap overbodig zodat je deze kunt laten vervloeien met de wanden. Een badkamer op een andere plaats? Geen probleem. De uitvinder beweegt zijn handen langs een van de wanden waarop een douchekop en kranen verschijnen. Ook vaste waterleidingen en afvoeren worden overigens overbodig omdat deze voorzieningen in dat plastische bouwmateriaal worden opgenomen. Het is dus niet zo vreemd dat ik in eerste instantie meende dat ik naar een uitzending van Mindf*ck keek. Victor Mids laat immers ook dingen verdwijnen en verschijnen waar hij dat wil. Ik had het mis, hier werd een serieuze oplossing voor een serieus probleem gepresenteerd. 

Wanneer gaan we op die manier bouwen? Ik hield even mijn adem in: over een afzienbare periode van vijf tot tien jaar worden de eerste projecten in Nederland gerealiseerd! Ha, dacht ik bij mijzelf, dat ga ik misschien nog meemaken!

Met deze beelden nog vrij vers in mijn hoofd keek ik naar een aflevering over de hobbybakkers. Het was toen dat ik bedacht dat het niet eerlijk is dat alleen de jury van deze heerlijke baksels mag proeven. Televisie moet wat mij betreft in alle opzichten interactief worden. Er staat wellicht een jonge wetenschapper op die die probleem ook constateert. Dus let op: over een paar jaar verschijnen de beelden desgewenst meerdimensionaal op de wand van onze keuze van dat moment en kunnen we in alle opzichten meebeleven wat er in de HHB-Tent gebeurt, en als we dat willen kunnen we een vorkje meepikken van de Mocha Cherry Wedding taart van Hans.