dinsdag 1 mei 2012

Arbeid

Een temperatuur boven twintig graden én hardlopen, jagen mijn lichaamstemperatuur flink op. Ik zweet al snel overdadig en vraag mij af waarom ik opnieuw mijn zweetbandje ben vergeten. Toch passen deze omstandigheden perfect bij de Dag van de Arbeid. Het was stom toeval dat ik juist vanmorgen het ANBO magazine uit de verpakking haalde, om bij het openslaan een ontspannen lachende Jetta Klijnsma aan te treffen. Zij besteedt grote delen van haar tijd om de bonden wederom samen te smeden tot bondgenoten. Jetta noemt het ontwerpen van de nieuwe vakbeweging een ‘driedimensionale sudocu’. Vandaag zal een conceptplan worden gepresenteerd: ik ben benieuwd of het haar lukt de negentien bonden van de FNV een herstart te laten maken.
De sfeer in de Hommelstraat lijkt zomer: de wallenkanten zijn in beslag genomen door fluitenkruid. Deze planten zijn de laatste dagen, zich almaar fijner vertakkend, omhooggeschoten. Met hun tere maagdelijk witte bloemschermen vormen zij een stevige opstaande kanten kraag, waarmee zij de straat aan twee zijden inzoomen. Als ik mijn ogen tot spleten sluit, zoals een kunstschilder zijn object beschouwt, waan ik mij op een oneindig tapijtloze loper.
Vanmiddag moest ik toch nog stevig doorpakken om de echtgenoot van mevrouw H, laat ik hem Dirk en haar Maatje noemen, te laten inzien dat hij veilig met zijn vrouw een vakantietrip met de Zonnebloem kan maken. Vorige week woensdag, de verjaardag van Jesse, had ik het intakegesprek met hen. Het was mij direct duidelijk dat aandacht van zonnebloemvrijwilligers voor hen zeer welkom is. Maatje lijdt sinds anderhalf jaar aan een progressieve spierziekte, die haar in die korte tijdspanne al geheel afhankelijk heeft gemaakt van Dirk en andere, meer deskundige zorgverleners. Bij zo’n oriënterend gesprek komen alle aspecten van de zonnebloemdienstverlening langs. Zo ook vakanties. Ik zag Maatje’ ogen glinsteren toen ik opperde dat een vakantiereisje, bijvoorbeeld met de zonnebloemboot, misschien wel iets voor hen zou zijn. “Ik wel”, verscheen in het schermpje van haar spreekhulp en zij schudde enthousiast met haar hoofd. Ik kon heel goed begrijpen dat Dirk bezorgd met maren op de proppen kwam. Toch spraken we af dat ik een aanvraagformulier zou laten komen.
Bij de nieuwbouwverkeersbrug beginnen de bouwers aan de bekisting van het laatste brugdeel waarmee de uiterwaard aan de Ewijkse kant geheel overbrugd zal zijn. Aan de overzijde, de Slijk Ewijkse kant – of Sliki Wiki, zoals laatst een Amerikaan dat plaatsje noemde, maar dat terzijde – bouwt men reeds aan de pylonen. Straks kan aan de overbrugging van de Waal worden begonnen.
Vanmorgen sprak ik af, direct na de middagboterham, opnieuw bij Dirk & Maatje langs te komen. Het was lastiger om mijn fiets tegen de rozenboom (Japanse sierkers) in hun voortuin te zetten. Afgelopen nacht heeft een stevige rukwind, tijdens de heftige onweersbui, een van de vijf zware stammen afgebroken. De geknotte prunus serrulata, heeft nu helaas zijn mooiste jaren achter zich gelaten. De overgebleven stammen zijn vrijwel zeker ook gedeeltelijk in gerot, zoals dat ook vaak bij knotwilgen gebeurt.
Maatje liet opnieuw “Ik wel” in haar schermpje verschijnen, op mijn vraag of zij zou willen deelnemen aan een vaarvakantie. Op hun verzoek heb ik geholpen met het formulier: Dirk moest geregeld her en der zoeken naar telefoonnummers, inschrijfnummers en adressen van hulpverleners. Ik hoop dat zij spoedig zullen genieten van een weekje samen, en dat ook Dirk in de watten wordt gelegd. 
Vanavond wordt in de tuin van Dirk & Maatje stevig gewerkt om het verwaaide hout weg te ruimen. Ik bezin mij als Tom Poes op een list om te zorgen dat ik mijn zweetbandje niet meer vergeet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten